Qëndrimi i dijetarëve të mëdhenjë Islam për sektin e Rafidive

                                                                                                                                      

Dije Allahu të mëshiroftë se shijat janë medhheb i devijuar nga dini i Allahut xh.sh., ky grup i devijuar ndahet në dymbëdhjetë grupe të tjera, që të gjitha janë të devijuara për këtë shumica e dijetarëve thonë se janë të dalë nga islami. Prej cilësive të tyre është se i ofendojnë shokët e Muhamedit s.a.v.s. dhe nuk i pranojnë si kryetarë të shtetit islam Ebu Bekrin, Omerin dhe Othmanin r.a.

Përshkrimi që i ka bërë Profeti (SalAll-llahu Alejhi ve Selem) këtij grupi:

Transmetohet nga Ibn Abbasi, radij-Allahu anhuma, i cili ka thënë: “Isha me Profetin, sal-lAllahu alejhi ue sel-lem, dhe Aliu ishte me të. Profeti, sal-lAllahu alejhi ue sel-lem, tha: “O Ali! Do të jetë në Umetin tim një popull që do t’i kalojë kufijtë në dashurinë për familjen time. Ata do të kenë një emër ofendues, ata do të quhen Rafida. Luftoji, sepse ata janë mushrikë.” Hasen: Transmetuar nga el-Hejthemi në Mexhme’uz-Zeua’id (10/22). Shiko Dhilalul-Xhenne fij Takhrijxhis-Sunne (2/462) të Imam Albanit.

Andaj e kemi parë të arsyeshme ti përmendim disa thënie të Selefëve rreth këtyre grupeve të devijuara:

Thotë Abdurrahman ibni Ebza r.a. e kam pyetur babain tim se çfarë thua për njeriun i cili e fyen Ebu Bekrin r.a.?

Ai tha se duhet të mbytet ai person që e fyen Ebu Bekrin.

E pyeta përsëri çfarë mendon për njeriun që e fyen Omerin r.a.?

Ai më tha edhe ky person mbytet.

Thotë Abdullah ibni Mubarek: “Fenë e ndjekin pasuesit e hadithit, fjalët dhe mashtrimet i ndjekin pasuesit e mendjes, ndërsa rrenën e ndjekin Rrafidit”.

Thotë Ibrahim ibni Mugire e kam pyetur Sufjan Eth-Theurin a falesh pas një njeriu që e fyen Ebu Bekrin dhe Omerin? Më tha jo.

Thotë Zuhrij: Nuk kam parë popull më të ngjashëm me krishterët se shijat. Tha Ahmed ibni Junus ata janë Rrafidit.

Thotë Sufjan ibni Ujine Allahu e mëshiroftë: “Mos u falë pas Rrafidive (shijave), Xhehmive, Kaderive dhe mos u falë as pas Murxhiave”.

Thotë Alkame ibni Kajs en-Nahai: “Vetëm se kanë shpifur shijat për Aliun r.a. sikurse kanë shpifur krishterët pë Isain a.s.”

Thotë Ebu Jusuf el-Kadi: “Unë nuk falem pas Xhehmive, Rrafidive (shijave) dhe Kaderive”.

Thotë Malik ibni  Enes: “Ai që i ofendon shokët e Muhamedit s.a.v.s., ai person nuk ka emër dhe pjesë në Islam. Është pyetur Imam Maliku rreth Rrafidive (shijave) ai tha:Mos u folni atyre edhe nëse ju flasin mos ua ktheni ngase ata janë gënjeshtarë”.

Transmetohet prej Halal nga Ebu Beker el-Murudhi i cili thotë se e kam pyetur Ahmed ibni Hanbelin për atë që e fyen Ebu Bekrin, Omerin, Aishen dhe të tjerë? Ai tha nuk i shoh ata njerëz në Islam.

Thotë Halal më ka treguar Abdulmelik ibni Abdulhamid se ka thënë Ahmed ibni Hanbel: “Kush ofendon ndonjë shok të Muhamedit s.a.v.s., frikësohem për të se ka bërë kufër sikur Rrafidat (shijat), pastaj tha kush ofendon shokët e të Dërguarit të Allahut besojmë se ka dalë nga dini islam”.

Ahmed ibni Hanbel thotë për shijat se ata janë të cilët distancohen nga shokët Muhamedit s.a.v.s., i ofendojnë ata dhe i shpallin qafira Ebu Bekrin, Omerin, Othmanin, ata nuk kanë asgjë nga Islami.

Thotë Ibni Abdulkavij: “Ka qenë Ahmed ibni Hanbel i cili i shpallte qafira ata të cilët distancoheshin nga shokët e Muhamedit s.a.v.s. dhe gjithashtu e shpallte qafir atë që e ofendon Aishen r.a.. Gjithashtu është pyetur Ahmed ibni Hanbel për atë që e ofendon Muaviun r.a. se a lejohet të falemi pas atij personi? Ai tha mos u falni pas tyre dhe mos i respektoni ata”.

Thotë Imam Buhariu: “Nuk jam falur asnjëherë pas Rrafidive dhe Xhehmive, ashtu sikurse nuk jam falur pas Krishterëve dhe Jehudive. Mos u jepni selam atyre, mos i vizitoni të sëmurit e tyre, mos u martoni me ta, mos prezantoni në xhenazet e tyre dhe mos e hani mishin të cilin e therin ata”.

Shi’izmi dhe Islami janë fe të ndryshme. Divergjenca e Shi’izmit nga Islami mund të përmblidhet nga librat të cilat të cilat ata i konsiderojnë si më autentiket, si dhe thëniet e dijetarëve më të respektuar të tyre.

Imam esh-Shafi’i: Në një rast Imam Shafiu tha në lidhje me Shi’ajt, “Nuk kam parë në mesin e heretikëve njerëz më të famshëm për gënjeshtra se Shi’ajt Rafidhi.” Dhe në një tjetër rast ai tha: “Transmetoni dituri prej çdonjërit që e takoni përveç prej Shi’ajve rafidhi, sepse ata shpikun hadithe dhe i adoptojnë ato si pjesë të fesë së tyre.” (Minhexh es-Sune en-Nebeuije) (Disa Shi’a në kohën e Alid Imam Zejd ibn Ali kërkuan që ai të bëjë një deklaratë të pafajësisë (teberre) prej çdonjërit që s’pajtohet me të drejtën e Aliut që të jetë Imam. Kur Zejdi refuzoi, ata e refuzuan atë, dhe u bën të njohur si “rafidha” apo refuzuesit. Ata që pasuan Imam Zejdin u bën të njohur si Zejditë, dhe kanë shumë pak dallim nga rryma e përgjithshme Islame. Rafidhat evuluan në sekte të ndryshme Shi’ite Imamite, më e madhja e së cilave është Ithna Esheri.)

Imam Ebu Hanife: Është transmetuar se Imam Ebu Hanife shpesh përsëriste thënien vijuese në lidhje me Shi’ajt rafidhi: “Kushdo që dyshon se a janë ata pabesimtarë, ai vetë ka bërë kufër.”

Imam Malik: Kur në një rast Imam Maliku u pyet për Shi’ajt rafidhi, ai tha: “Mos u folni atyre as mos transmetoni prej tyre, se vërtet, ata janë gënjeshtarë.” Gjatë njëres prej orëve të mësimit të Imam Malikut, qe përmendur se Shi’ajt rafidhi i mallkojnë Sahabët. Imam Maliku lexoi ajetin, “Muhamedi është i dërguar i Allahut dhe ata që janë me të janë të ashpër ndaj pabesimtarëve dhe të butë ndërmjet veti. Ashtu që pabesimtarët të zemërohen në ta.” (48:29) Ai pastaj tha, “Kushdo që zemërohet kur të përmenden Sahabët është njëri prej atyre për të cilët flet ky ajet.” (Tefsir el-Kurtubi)

Ibn el-Mubarek: qe transmetuar të ketë thënë: “Feja përfitohet nga Ehl el-Hadithi, teologjia skolastike dhe shkarkimet tinëzare nga urdhëresat fetare nga Ehl er-ra’i (racionalistat) ndërsa rrenat, nga Shi’ajt rafidha.”

Ebu Zur’e er-Razi: Ai tha për doktrinën e Shi’ajve rafidhi e të mallkuarit sahabët, “Nëse e sheh dikë duke e degraduar ndonjërin nga Shoqëruesit e Pejgamberit (sallallahu alejhi ue selam) dije se ai është pabesimtar.” Sepse Pejgamberi (sallallahu alejhi ue selam) ishte i vërtetë, ajo çka solli ishte e vërtetë dhe e gjithë ajo qe bartur tek ne përmes Sahabëve. Ajo çka këta pabesimtarë dojnë ta bëjnë është të hedhin dyshim në besueshmërinë e transmetuesve tonë me qëllim që të zhvlerësojnë Kur’anin dhe Sunetin. Kështu, pabesimtarët janë ata që më së shumti e meritojnë diskreditimin.”

Ibn Hazm el-Andalusi: Gjatë periudhës së sundimit Musliman në Spanjë, Imam Ebu Muhamed ibn Hazm shpesh debatonte me priftërinjtë Katolik në lidhje me tekstin e tyre fetar. Ai solli para tyre dëshmi për shtrembërime tekstuale në Bibël dhe humbjen e dorëshkrimit origjinal. Kur ata u përgjigjen duke përmendur pohimet e Shi’ajve se Kur’ani ka qenë shtrembëruar dhe ndryshuar, Ibn Hazm i informoi ata se pohimet e Shi’ajve nuk janë dëshmi valide, sepse vetë Shi’ajt s’kanë qenë Musliman.

Imam El-Alusi: Ai i shpalli shiat rafidhi pabesimtarë për shkak të diskreditimit që ata i bënin Sahabëve. Pozita e tij qe bazuar në vendimin e Imam Malikut dhe dijetarëve të tjerë. Si përgjigje në thëniet e tyre se janë pasues të Ehl el-Bejt (Familjes së Pejgamberit sallallahu alejhi ue selam) El-Alusi tha, “Jo, ata në të vërtetë janë pasuesit e djajve dhe Ehl el-Bejt janë të pafajshëm prej tyre.”

Muhamed Rashid Rida: Ky dijetar ishte në mesin e atyre që punuan sinqerisht për afrimin në mes shi’ajve dhe sunive, dhe ata për këtë pretenduan moderim për dobinë e tij. Sidoqoftë, në vlugun më të madh të përpjekjeve të tija, ata e befasuan atë duke i prezentuar atij një numër të librave të tyre të cilat ofendonin Islamin. Ai pastaj u përgjigj në një letër të quajtur Es-Sune ue Esh-Shia në të cilën ai vëri në dukje doktrinat e tyre të rrejshme dhe praktikat idhujtare.

Dr. Hilali: Meqë jetoi pranë shi’ajve për disa vite, dijetari i famshëm Maroken, Dr. Hilali shkroi një letër për ta në të cilën ai i shpalli ata pabesimtarë.

Në mesin e dijetarëve bashkëkohor të cilët kanë shfaqur pikëpamje të ngjashme janë: Shejh Abdul Aziz ibn Baz, Shejh Nasirudin el-Albani, Allame esh-Shankiti, Shejh en-Nesheshibi, Imam Ahmed Emin, dhe Dr. Reshad Selim.

El-Humeidi, mësuesi i el-Buharit (rahimehullah) ka thënë, “Pasha Allahun, që unë të luftoj kundër atyre që refuzojnë hadithin e të Dërguarit (salllallahu alejhi ue selam) është më e dashur për mua sesa të luftoj kundër një numri të njëjtë pabesimtarësh.” (El-Hareui në Dhem ul-kelam).

Në librin “El-Kafi fil-Usul”, një koleksion i haditheve të cilat i atribuohen Pejgamberit (salAllahu Alejhi ve Selam) dhe disa Imamëve Shi’it, dhe që çmohet në mesin e Shi’ajve ashtu siç çmohet Sahih Buhari në mesin e Ehl us-Sunetit, ne e gjejmë këtë që vijon:

“Bindja ndaj Aliut është nënshtrueshmëri e vërtetë dhe mosbindja ndaj tij është mohim i Allahut.” (vëll. 10 f.54)

“Kushdo që vendos tjetër Imam krahas Aliut dhe e vonon Hilafetin e Aliut është idhujtar.” (vëll. 10 f.55) (Ky hadith i referohet secilit që pranon validitetin e Hilafeteve të Ebu Bekrit, Umerit dhe Uthmanit. Shi’ajt pohojnë se Hilafeti ka qenë vjedhur nga Aliu, dhe vetëm ai dhe pasardhësit e tij kanë të drejtë t’i sundojnë Muslimanët)

All-llahu i shkatërroft, ska dyshim se ky sekt është prej 73 grupeve të humbura, që përfundimi i tyre është xhehnemi, siç na paralajmron Pejgamberi SalAll-llahu Alejhi ve Selem.

Disa Shi’a e shpallën Aliun Zot. Ai pastaj i dogji ata të gjallë me zjarr. Pas vrasjes së Abdullah ibn Sebes, Shi’ajt qenë ndarë në shumë sekte të reja ku secila prej tyre e kishte imamin e vet.

Pasardhësit e Aliut r.a (imamët e tyre) te shiiat konsiderohen si të pagabueshëm, thu ti që të gjithë prej tyre janë të dërguar, subhanAll-llah. Kurse All-llahu Azze ue Xhel në Kur`anin Famëlartë thotë: “..çdo bij i Ademit është mëkatar/gabimtarë, e mëkatari më i mirë është ai i cili pendohet”

Kjo nuk don shumë koment, të diskutojm më shumë rreth ksaj mendoj se është e kotë, se a janë te pagabueshem imamet e tyre apo jo. A gënjen All-llahu ?! Kërkojm mbrojtje te All-llahu nga fitneja e tyre.

Thotë All-llahu Xhele fi Ulah në Kur`ani Kerim:
Mos polemizo për ata që tradhtojnë vetveten. All-llahu nuk e do atë që është gënjeshtar e mëkatar. 4:107

(E zbritëm) Që ithtarët e Inxhilit të gjykojnë sipas asaj që All-llahu e zbriti në të. E kush nuk gjykon sipas asaj që All-llahu e zbriti, të tillët janë mëkatarë të dalë jashtë rrugës së Zotit. 

vAll-llahi nëse ka ndonjë sekt jasht suazav të Islamit që ka dalë jasht rrugës së All-llahut, atëher shiiat janë ata që duhet renditur të parët, neve hoxhallart na kanë fol shumë për shiat, dhe çdo muslimanë e porosis që mos të shoqërohet me këta njerz, sepse janë mashtrues të këqinj.

Kam ndegjuar një hadith, që “prodhimi” i ktij hadithi vjen nga shiat: “..Ti mbytësh dy (2) që janë prej Ehli Sunnetit, që pasojn sunetin e fiton xhennetin.” Mirpo nuk flasin rreth kësaj qështje kur janë me muslimanë që pasojn Sunnetin e të Dërguarit SalAll-llahu Alejhi ve Selem.

Dhe thotë All-llahu në Kur`an:

E kush është më mëkatar se ai që flet të pavërtetën ndaj All-llahut dhe se ai që kur i erdhi e vërteta e përgënjeshtroi? A nuk është në Xhehennem vendqëndrimi për jobesimtarët? 39:32.

Pra ska dyshim se shiiat janë prej atyre që s’mund t’i shpëtojn zjarrit të xhehnemit nëse vdesin me këto trillime dhe gënjeshtra ndaj All-llahut dhe të të Dërguarit të Tij Alejhi Selam.

Dhe thotë All-llahu Te’ala:

Mëkatarët ishin ata të cilët i përqeshnin ata që besuan. 83:29.

Ky ajet, është shembull për shiitët që i bëjn mobesimtarë shumë prej sahabëve, shokët e Pejgamberit SalAll-llahu Alejhi ve Selem. Thotë Pejgameberi (alejhi salatu ue selam) me një hadith: “Kush i fyen shokët e mi, më ka fyer mua, kush më fyen mua e ka fyer All-llahun” Mjer ata që i bëjnë kafira Ebu Bekrin, Omerin, Othmanin dhe sahabët tjerë, që ska pas toka as nuk do të ketë njerëz më të mir se këta sahab pas Pejgamberit (alejhi salatu ue selam).

Disa prej tyre (shiiave) i kan ndrruar disa ajete Kur`anore, por ata nuk mund ta shuajn driten e All-llahut, sepse All-llahu e mbron atë, ashtu siç na thotë All-llahu në Kur`anin Famëlartë.

Tranmetohet nga ‘Asim Ibn Bahdele, i cili ka thënë:”I thashë Hasenit, të birit të Aliut: “Shiat pretendojnë se Aliu do të kthehet.” Ai tha: “Kanë gënjyer këta gënjeshtarë. Sikur ta kishim ditur këtë gjë, gratë e tij nuk do të ishin martuar dhe ne nuk do ta kishim ndarë trashëgiminë e tij.” Xhejjid: Transmetuar nga el-Hejthemi në Mexhme’uz-Zeua’id (2/10).

Shejkhul-Islam Ibn Tejmije (v.728H), Allahu e mëshiroftë, ka thënë:”Vërtet, njerëzit që kanë dije rreth teksteve, transmetimeve dhe zinxhirit të transmetimit kanë rënë në një mendje se Rafidat janë gënjeshtarët më të djallëzuar nga të gjitha grupet e tjera. Gënjeshtra është një gjë e vjetër mes tyre. Për këtë arsye, Imamët e Islamit e kanë kuptuar ndryshimin e tyre, nëpërmjet të gënjyerit e vazhdueshëm.”

Ebu Hatim er-Razij (v.277H) ka thënë: “E dëgjova Junus Ibn Abdul-‘Ala duke thënë: Ash’hab Ibn Abdul-Azijz ka thënë: Malik (v.179H) u pyet për Rafidat dhe ai tha: “Mos u flisni dhe mos transmetoni prej tyre, sepse ata gënjejnë.”
Dhe Ebu Hatim tha: Hermelah na transmetoi duke thënë: E dëgjova Shafi’un (v.204H) duke thënë: “Nuk kam parë ndonjë duke dëshmuar që të jetë i më i keq sesa Rafidat.”

Dhe Mu’mel Ibn Ihab ka thënë: Dëgjova Jezid Ibn Harun (v.206H) duke thënë: “Transmetimet e çdo personi të bidatit mund të shkruhen, për sa kohë që ai nuk thërret për në të (për në bidat), përveç Rafidave, sepse ata janë gënjeshtarë.” Shiko Minhaxhus-Sunne (1/59-62) të Ibn Tejmijes.

Shejkhul-Islam Ibn Tejmije ka thënë gjithashtu: “Kurse Rafidat, bidati i tyre doli nga devijimi dhe kufri, dhe mbështetja mbi gënjeshtrën është shumë e përhapur mes tyre. Dhe ata e pohojnë vetë këtë gjë kur thonë: Feja jonë është takije. Dhe ajo është kur njëri prej tyre thotë diçka me gjuhën e tij, e cila është në kundërshtim me atë që gjendet në zemrën e tij. Kjo është gënjeshtër dhe hipokrizi. Dhe ata pretendojnë bashkë me këtë se ata janë besimtarët, duke i përjashtuar nga Feja të tjerët që nuk janë si ata. Dhe ata i përshkruajnë Sahabët me kufr dhe me hipokrizi. Për shkak të kësaj, ata janë ashtu siç është thënë: “Ajo më akuzoi me sëmundjen që e kishte vet dhe ia mbathi.”

Prandaj, asgjë nuk është më afër hipokrizisë dhe kufrit nga ana e jashtme e sjelljes në Islam sesa ata. Dhe nuk ka ndonjë grup tjetër, brenda të cilit të gjenden kaq shumë qafira dhe munafikë sesa mund të gjenden midis tyre. Dhe kjo duke patur parasysh ekstremistët nga mesi i Nusejrive dhe qafirët nga Ismailitë dhe të ngjashmit si puna e tyre“. Shiko Minhaxhus-Sunne (1/69) të Ibn Tejmijes.

Dhe Ibn Tejmija ka thënë gjithashtu: “Nuk është parë ndonjëherë ndonjë grup nga grupet e bidatit dhe dalaletit që të jetë kaq i poshtër siç janë Rafidat, në lidhje me gënjimin ndaj të Dërguarit të Allahut, sal-lAllahu alejhi ue sel-lem, dhe ngarkimit atij diçka të cilën ai nuk e ka thënë. Ata janë jashtëzakonisht të poshtër në të gënjyer. Dhe nëse ka mes tyre nga ata që nuk e dinë se ajo është gënjeshtër, atëherë ai (që nuk e di) vuan nga injoranca e tejskajshme, sikurse është thënë:

Nëse nuk e dije, atëherë është fatkeqësi,
E nëse e dije, atëherë fatkeqësia është më e madhe.” Shiko Minhaxhus-Sunne (8/304) të Ibn Tejmijes.

Imam Shafi’ij ka thënë: “Nuk kam parë mes pasuesve të epsheve njerëz më të këqij për shpifje sesa Rafidat.” Shiko Sherh Usulul-‘Itikad (8/1457) të Lalika’it.

Ahmed Ibn Junus ka thënë: “Vërtet, ne nuk e konsumojmë atë që është therur nga një Rafidij, sepse për mua ai është kafir.” Shiko Sherh Usulul-‘Itikad (8/1459) të Lalika’it.

Talha bin Mutaraf thotë “Shijaat, nuk lejohet ti martojmë grat e tyre, dhe as ti hamë therjet (kurbanat) e tyre ngase janë felënësa (Murteda)” Shiko “Sherh Ibn Bata”

Imam Zuhri thotë: “Nuk kam parë popull që iu përngjajnë çifutëve sikurse Shijaat”
Sulejman bin Kerm thotë isha tek Abdullah bin Hasan bin Husejn dhe e pyeti një njeri se a duhet të dëshmojë për ndonjërin prej kibles tonë se është politeist, idhujtar? Tha po ata jan Shijaat, dëshmo se ata janë idhujtar, vallë si mos të jen idhujtar? Nëse i pyet a ka bërë mëkat Pejgamberi a.s. thonë po, e nëse ju thua a ka gabuar Aliu r.a. thonë; jo, (ndërsa)kush thotë kështu ka dal prej Islmait”

Imam Evzai thotë: “Kush e cenon dhe e shan Ebu Bekrin ka dal prej Islamit dhe gjaku i tij është Hallall.”

Malik bin Ensi thotë: “Ai i cili i cenon dhe i shan shokët e të Dërguarit a.s. nuk ka pjesë në Islam.”

Sufjan bin Ujejne thotë: “Nëse një zemër i urren shokët e të Dërguarit, ajo zemër edhe më shumë i urrën muslimanët.”

Abdurezak San’ani thotë: “Shijat janë Kafira (pabesimtarë).”

Muhamed bin Jusuf el Ferjabi pasi që është pyet për një njeri i cili e shanë dhe e cenon Ebu Bekrin se a është musliman ka thënë:Jo ai është Kafir dhe nuk lejohet ti falet xhenazja.”

Ebu Ubejde Kasim bin Selam thotë: “Nuk kanë pjesë shijat në plaçkat e luftës ngase nuk janë Musliman.”

Ahmed bin Hambeli është pyet për ata që e shajnë dhe e cenojnë Ebu Bekrin, Omerin dhe Aishen r.a. është përgjigjur: “Mendoj se nuk janë në Islam.”

Ebu Muhamed Abdurahman bin Hatim thotë: E kam pyetur Ebu Zur’an se cili është mendimi i dijetarëve të Ehli Suntit dhe Xhematit mbi Shijjat? U përgjigj: Të gjithë dijetarët që i kemi takuar në Sham, Jemen, dhe Irak mendimi i tyre është se shijat e kanë refuzuar Islamin.

Kadi Ijadi në librin e tij “Shifa” kur i cek Shijat thotë: “Ata kanë dalur prej Islamit në shumë mënyra sepse ata e kanë anuluar dhe shfuqizuar të gjithë Sheriatin Islam.”

Ibën Tejjmija në librin e tij Sarim el Meslul thote: “Kush i bashkangjitet sharjeve dhe cenimeve se Alia është zot apo se ai ka qen pejgamber por Xhibrili a.s ka gabuar, nuk ekziston dyshim dhe as mëdyshje se ky person është Kafir, derisa nuk ka dyshim dhe as mëdyshje se personi i cili nuk i llogarit këta si kafira se edhe ai është Kafir”

Muhamed bin el Husejn Exhuri në librin e tij Sheria thotë:“Ka dështuar dhe falimentuar ai i cili i shanë dhe cenon shokët e Pejgamberit a.s, ai më këtë e ka kundërshtuar Allahun dhe të Dërguarin e tij, dhe me këtë gjest ai meriton mallkimin e Pejgamberve, Melaikeve, dhe gjithë besimtarëve, nuk pranohet nga ai asnjë vepër as obligim dhe as veprat vullnetare, është i nënçmuar në këtë botë, e lusë Allahun s.v.t. që varrezat të mbushen me njerëz të këtill, dhe të pastrohet toka prej tyre”

Ibën Tejjmije thotë: “Kush pretendon se pasi qe ka vdekur i Dërguari i Allahut se sahabet e kanë lënë fenë vetëm se një pakicë e vogël që kanë qëndruar në fe përafërsisht 12 persona dhe se shumica janë Fasika ( mëkatarë të mëdhenj) nuk ka dyshim se ky person është Kafir ngase përgënjeshtron citate të Kuranit, kush kënaqet me këta dhe i lavdëron, apo dyshon në Kurfrin e tyre, ai është kafir sikurse ata”

Muhamed bin Abdul-Latifi thotë: “Kjo dispozitë është për shijaat e mëhershëm, kurse shijat bashkëkohorë gjendja e tyre është edhe më e keqe, me gjitha këto që i ceku Ibën Tejjmja ata ia kanë bashkangjitur edhe besimin në evlija (njeri i devotshëm) besuan se ata sjellin dëm dhe dobi, besojnë se kjo është adhurim dhe se kjo është e gjithë feja e Allahut, ndaj kush dyshon apo abstenon në kufirin e tyre duke qen gjendja e tyre kështu siç cekëm, ai është injorant i cili nuk e ka kuptuar ende realitetin e islamit dhe le të shpejton ta mëson fenë e Allahut para se ti humbet edhe emri islam (musliman)”

Ibën Kethiri thotë: “Jan pajtuar të gjithë dijetarët e Islam se kush e fyen, shan dhe cenon Aishen r.a. pasi që kanë zbritur ajete ku flasin për çiltërsinë e saj, ai është Kafir ngase e përgënjeshtron Kuranin”

Ibën Rexhepi thotë: “Mu për këtë shijat iu përngjajnë Juhudëve me mbi shtatëdhjetë vyrtyte dhe cilësi”

Muhamed bin Abdulvehabi në librin e tij “Red ala Rafida” thotë: “Ata janë Kafira” tregoj më shumë se një aspekt se pse ata janë Kafira dhe tha: “Të katër medh’hebet, Hanefij, Maliki, Shafij, dhe ai Hambeli janë të pajtimit se kush cilësohet me këto tipare është Kafir.”

Jakub el-Makfufi ka thënë: “Person i sinqertë është ai i cili i fsheh veprat e tij të mira sikurse që i fsheh veprat e tij të liga.”

“…e kush iu përmbahet dispozitave të All-llahut, atij Ai i hap rrugë,
3. dhe e furnizon atë prej nga nuk kujton fare.” (Et-Talak, 2-3)

Bisher ibnil Harith ka thënë: “Kush i fyen shokët e të Dërguarit SalAll-llahu Alejhi ve Selem, ai është kafir, edhe nëse falet, agjëron, e pretendon se është musliman“

Çfarë janë mendimet e dijetarëve të mëhershëm e të mëvonshëm ndaj Rafiditëve (Shijave)?

Shejhul Islam Ibën Tejmije, (Allahu e mëshiroftë), thotë: “Të gjithë dijetarët janë të pajtimit, me argumente, se rafiditët janë grupi më përgënjështrues që ekziston, gënjeshtra tek ata i ka fillet shumë herët dhe është e vjetër, për këtë dijetarët e Islamit si shenjë të tyre e bënë gënjeshtrën e shumtë.”
Esh’heb bin Abdulaziz thotë se, është pyetur Maliku, (Allahu e mëshiroftë), për rafiditët dhe ka thënë: Mos iu fol atyre, e as mos transmeto nga ata, sepse ata gënjejnë. Maliku po ashtu ka thënë: Ai, i cili i fyen sahabët e të të Dërguarit (Lavdërimi dhe shpë­timi i Allahut qofshin mbi të!) nuk ka emër për të. Apo ka thënë: Për të nuk ka asgjë (hise) nga Islami.”
Ibën Kethiri në komentin e fjalës së Allahut subhanehu ve teala:
“Muhammedi është i Dërguar i Allahut, e ata që janë me të (sahabët) janë të ashpër kundër jobesimtarëve, ja­në të mëshirshëm ndërmjet vete, ti i sheh ata kah për­ulen (në rukuë), duke rënë me fytyrë në tokë (sexh­de), e kërkojnë prej Allahut që të ketë mëshirë dhe kë­na­qësinë e Tij ndaj tyre. Në fytyrat e tyre shihen she­njat e gjurmës së sexhdes. Përshkrimi i cilësive të tyre është në Tevrat dhe po ky përshkrim është edhe në In­xhil. Ata janë si një farë e mbjellë ku mbin filizi i vet, e ai trashet, përforcohet dhe qëndron në trungun e vet, ajo e mahnit mbjellësin. (Allahu i shumoi) Për t’ua shtu­ar me ta mllefin jobesimtarëve.”[1]

thotë: “Nga ky ajet Imam Maliku, (Allahu e mëshiroftë), për­fun­don, sipas një transmetimi nga ai, se rafiditët, të cilët i urrej­në sahabët, (Allahu qoftë i kënaqur me ta!), janë kafirë.
Ai, ndër të tjera ka thënë: “Ngase ata mllefosen në sahabët, dhe kush mllefoset, sipas këtij ajeti, në ta është kafir.”
El-Kurtubiu thotë: “Mirë ka thënë Maliku në thënien e tij dhe ia ka qëlluar në shpjegimin e tij, sepse kush e nënçmon ndo­njërin prej tyre, apo e sulmon dhe akuzon në transmetimin e tij, tashmë e ka kundërshtuar Allahun, Zotin e botërave, dhe e ka zhvlerësuar Sheriatin e muslimanëve.”[2]
Ebu Hatim thotë: “Na ka treguar Harmeleh, i cili ka thënë: E kam dëgjuar Shafiun (Allahu e mëshiroftë!) duke thënë: Nuk kam parë ndokënd që përgënjështron më shumë se rafiditët.”
Muemil bin Ehab thotë: “E kam dëgjuar Jezid bin Harunin duke thënë: “Merret dhe shkruhet nga çdo bidatxhi nëse nuk thë­rret në bid’at me përjashtim të rafiditëve, ngase ata gënjejnë.”
Muhammed bin Seid el-Asbehani thotë: “E kam dëgjuar Shu­­rejkuni[3] duke thënë: Merre diturinë nga çdonjëri që e ta­kon me përjashtim të rafiditëve, ngase ata i shpikin hadithet, e pas­taj ato i marrin për fe.”
Muaviu thotë: “E kam dëgjuar el-A’meshin duke thënë: I vrojtova njerëzit dhe nuk i quanin ata (shi’itët) ndryshe vetëm se me emrin gënjeshtarë.” Me këtë ai synon pasuesit e el-Mugire bin Seid rafiditit gënjeshtar, ashtu si e ka përshkruar atë edh-Dhehebiu.[4]
Shejhul Islam Ibën Tejmije duke e komentuar atë, që e tha­në dijetarët e mëhershëm (selefët) thotë: Baza e bid’atit të ra­fi­ditëve është nga të dalurit nga feja, mosbesimi (ateizmi) dhe vetë zgjedhja e tyre. Në mesin e tyre është shumë e përhapur gë­njeshtra, ata këtë e pranojnë kur thonë: Feja jonë është tuk­ja, që ndonjëri prej tyre të thotë me gjuhën e tij të kundërtën e asaj që e ka në zemër, e kjo në fakt është gënjeshtër dhe hipokrizi.”[5]
Abdullah bin Ahmed bin Hanbel thotë: “E pyeta babain tim për rafiditët, e ai tha: Ata janë që e shajnë dhe ofendojnë Ebu Bekrin dhe Umerin.”
Imam Ahmedi është pyetur për Ebu Bekrin dhe Umerin dhe ka thënë: Duhet të kërkosh mëshirë për ata dy dhe duhet të largohesh prej atyre që e urrejnë Ebu Bekrin dhe Umerin.”[6]
El-Halali transmeton nga Ebu Bekr el-Mervezi, i cili thotë: “E kam pyetur Ebu Abdullahun për atë, i cili e shan Ebu Bek­rin, Umerin dhe Aishen, e ai tha: Nuk mendoj se ai është në Islam.”[7]
El-Halali transmeton dhe thotë: “Më ka informuar Harb bin Ismail el-Kermani, i cili ka thënë: Na ka treguar Musa bin Ha­run bin Zijad se ka thënë: E kam dëgjuar el-Ferjabin duke u për­gjigjur në pyetjen e një njeriu për personin, i cili e shan Ebu Bekrin dhe ka thënë: Ai (person që e shan Ebu Bekrin) ësh­të kafir. Kurse njeriu sërish pyeti: A i falet atij namazi i xhe­na­zes? Ai tha: Jo.”[8]
Ibën Hazmi thotë për rafiditët, kur ishte duke polemizuar me të krishterët e ata i sollën librat e rafiditëve që ta kun­dër­shtojnë me to: “Rafiditët nuk janë muslimanë, fjala e tyre nuk ësh­të e vërtetë (argument) në fe, sepse ata janë një sekt që ja­në paraqitur për herë të parë rreth njëzet e pesë vjet pas vdes­jes së të të Dërguarit tonë të dashur (Lavdërimi dhe shpëtimi i Allahut qofshin mbi të!). Zanafilla e tyre daton prej kur ata iu përgjigjën ftesës së intriguesve kundër Islamit. Ata janë një grup që ndje­kin hapat e çifutëve dhe të të krishterëve në gënjeshtër dhe kufër (mosbesim).”[9]
Ebu Zur’ate er-Razi thotë: “Kur ta shohësh ndonjë njeri se e nënçmon ndonjërin prej sahabëve të të Dërguarit tonë (Lavdë­rimi dhe shpëtimi i Allahut qofshin mbi të!), ta dish se ai është i pafe (zindik).”
Në Komisionin e Përhershëm për Fetva të Mbretërisë së Arabisë Saudite ka ardhur një shkresë ku shtrohej një pyetje. Aty thuhej:
– Pyetësi dhe një grup së bashku me të, gjenden në zonën kufitare të veriut në fqinjësi të bazës irakiane. Aty ekziston edhe një grup që i përmbahen medh-hebit xhaferij dhe disa prej nesh nuk e hanë mishin e shtazëve që ata i therin, e disa e hanë mishin e tyre. E pyetja jonë është: “A na lejohet ta hamë mishin e shtazëve që ata i therin, duke e pasur parasysh se ata i luten Aliut, Hasanit, Husejnit dhe zotërinjve tjerë të tyre, si në vështirësi ashtu edhe në lehtësi?”
Komisioni është përgjegjur në këtë pyetje në krye me shej­hun Abdulaziz bin Abdullah bin Baz, Abdurrezak Afifi, Ab­du­llah bin Gudejan, dhe Abdullah bin Ku’ud, Allahu i shpër­bleftë që të gjithë.
Përgjigjia:
– Falënderimi i takon vetëm Allahut, paqja dhe shpëtimi qof­shin mbi të Dërguarin e Tij, familjen dhe shokët e tij. Nëse çështja është ashtu siç e shtron pyetësi, se grupi i cili e pa­son medh-hebin xhaferij e lusin Aliun, Hasanin, Husejnin dhe zo­të­rinjtë e tyre, ata janë idhujtarë (mushrikë) të dalë nga feja, Allahu na ruajtë, dhe nuk lejohet të hahet mishi i shtazëve që ata i therin, ngase ajo është e ngordhur edhe nëse e përmen­din emrin e Allahut gjatë therjes.[10]
Është pyetur Abdullah bin Abdurrahman el-Xhibrin për një çështje ku thuhet:
– I nderuari shejh, në qytetin tonë gjendet një rafidit i cili punon si kasap dhe tek ai shkojnë Ehlu Suneti për therjen e shtazëve, po ashtu ekzistojnë edhe disa restorane që bashkë­pu­nojnë me këtë person dhe me rafiditë të tjerë që e punojnë të njëjtën punë. Çfarë është dispozita e bashkëpunimit me këtë rafidit dhe shokët e tij? Po ashtu, çfarë është dispozita e ther­jes nga ai. A është shtaza të cilën ai e ther hallall a haram? Na jepni fetva në këtë duke e lutur Allahun t’ju shpërblejë! Alla­hu është zotërues i udhëzimit dhe forcimit në të!
– Përgjigje:
Nuk lejohet therja e shtazës nga rafiditi, as ngrënia e shta­zës që ai e ka therur, ngase rafiditët në të shumtën janë idhuj­tarë (mushrikë) përderisa e lusin Ali bin Ebu Talibin çdoherë si në vështirësi ashtu edhe në lehtësi, madje edhe në Arafat, në tavaf dhe në sa’j, i lusin bijtë e Aliut dhe imamët e tyre sikur që i kemi dëgjuar sa herë, e ky është shirk i madh dhe dalje nga Islami, për të cilën ata e meritojnë të vriten.
Ata, po ashtu e tepruan ndaj Aliut (Allahu qoftë i kënaqur me të!) duke e përshkruar me cilësi të cilat nuk i takojnë askujt tjetër përveç Allahut, sikur që i kemi dëgjuar në Arafat, e me këtë ata janë të dalë nga feja (murted), ngase e bënë (llogaritën) Aliun zot dhe krijues, manipulues të gjithësisë, se e di të fsheh­tën, se disponon me të keqën dhe të mirën dhe ngja­shëm me këtë.
Ata e prekën edhe Kur’anin Fisnik, e sulmuan atë duke su­po­zuar me këmbëngulje se sahabët e ndryshuan atë, dhe ho­qën nga ai shumë gjëra që kishin të bënin me Ehlu Bejtin dhe armiqtë e tyre. Për këtë ata nuk e përfillin Kur’anin dhe nuk e marrin si argument.
Ata sulmuan edhe sahabët e mëdhenj, si tre kalifët, dhjetë sahabët tjerë, nënat e muslimanëve, dhe sahabët e njohur, si Ene­sin, Xhabirin, Ebu Hurejren e të tjerë. Nuk i pranojnë ha­di­thet e tyre, sepse ata, sipas tyre, janë kafirë!
Nuk punojnë me hadithet e dy Sahihave,[11] përveç nëse është nga Ehlu Bejti, dhe merren me hadithe të trilluara apo me hadithe, të cilat s’mund të jenë argument për atë që e thonë.
Mirëpo, ata megjithatë sillen me hipokrizi dhe flasin atë që nuk e kanë në zemrat e tyre, e fshehin atë që nuk ta paraqesin dhe thonë: “Ai që nuk ka tukje nuk ka fe.” Nuk pranohet fjala e tyre për vëllazëri në fe,[12] as për dashuri ndaj fesë, etj., sepse hipokrizia është besim tek ata. Allahu na ruajtë prej sherrit të tyre!
Paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi Muhammedin (Lavdërimi dhe shpëtimi i Allahut qofshin mbi të!), familjen, shokët dhe mbarë Umetin e tij![13]

Autor: Shejh Abdullah bin Muhammed.
Marrë nga libri: ”Disa bindje të shi’itëve.”

[1] Fet’h, 29.
[2] “Usul Medhheb esh-Shiati el-Imamijjeti el-Ithna asherijjeti” – dr. Nasir el-Kafari, 3/1250.
[3] Shurejku është Shurejk bin Abdullah, gjykatës i Kufes.
[4] “Minhaxh es-Sunneh” – Shejhul Islam Ibën Tejmije, 1/59-60.
[5] “Minhaxh es-Sunneh” – Shejhul Islam Ibën Tejmije, 1/68.
[6] “El-Mesail ve er-Resail el-Mervijjeti an el-imam Ahmed bin Hanbel” – Abdul Ilah bin Sulejman el-Ahmedi.
[7] “Es-Sunneh” – el-Halali, 3/493. Nga kjo shihet qartë se Imam Ahmedi thotë se rafiditët janë kafirë.
[8] “Es-Sunneh” – el-Halali, 3/499.
[9] “El-Faslu fi el-Milel ue en-Nihal” – Ibën Hazm, 2/78.
[10] “Fetava el-Lexhneti ed-Daimeti li el-Iftai”, vëll. 2, fq. 264.
[11] Sahihul Buhari dhe Sahihu Muslim (sh.p.).
[12] Me muslimanët tjerë (sh.p.).
[13] Kjo fetva është lëshuar nga shejhu i nderuar pasi që i është bërë pyetje rreth dispozitës së bashkëpunimit me rafiditët në vitin 1414 h. (1993), dhe këtu dua ta sqaroj një gjë se, po sillet fjala në mesin e njerëzve se Abdullah el-Xhibrin është i vetmi që thotë se rafiditët janë kafirë, e kjo nuk është e vërtetë. E vërteta është se të gjithë imamët (dijetarët) e mëhershëm (selefë) dhe të mëvonshëm (halefë) janë të mendimit se pasuesit e këtij sekti janë kafirë. Kjo, ngase atyre u është paraqitur e vërteta me fakte dhe nuk mund të arsyetohen se nuk e kanë ditur.

Aliu radiallahu anhu ka thene:

“Shpifja ndaj femrave të pafajshme është më e rëndë sesa qielli; e vërteta është me e gjerë sesa toka; zemra e kënaqur është më e pasur sesa deti; zemra e munafikut (hipokriti) është më e fortë sesa guri; sundimtari i padrejtë është më i nxehtë sesa zjarri; nevoja ndaj mosmirënjohësit është me e ftohtë sesa acari; durimi është më i hidhur sesa helmi.”