1-Falënderimi me zemër. Falënderim me zemër do të thotë bindje e fuqishme se Allahu është Zot, Krijues, Sundues, Furnizues, i Pastër, Mbikëqyrës, Mbizotërues, dhe kështu bëhet konfirmimi i brendshëm për të mirat e pakufishme.
2-Falënderimi me gjuhë. Mirënjohja që duhet të bëhet me anë të gjuhës është shprehje dhe shfaqje e asaj që është në brendësi.
3-Falënderimi me vepër. Falënderimi me vepër arrihet duke i përdorur dhuntitë e Allahut në formën më të mirë.
Falënderimi ka një pozitë të rëndësishme në fe. Allahu i Madhëruar ka thënë:
“Allahu ju nxori nga barqet e nënave tuaja (si foshnje) që nuk dinit asgjë. Ju pajisi me (shqisa për) të dëgjuar, me të parë dhe me zemër, ashtu që të jeni falënderues.” (Nahl, 78).
Njeriu është i pajisur me shqisat e të dëgjuarit, me të parët dhe me zemër. Këto janë dhunti të dhuruara që e vërteta të dëgjohet, të studiohet dhe në fund të shprehet falënderimi. S’ka dyshim se falënderimi është i lidhur ngushtë me imanin (besimin) dhe se njeriu do të jetë mirënjohës ose përbuzës. Allahu i Lartësuar ka thënë:
“E falënderuat dhe i besuat. Allahu është mirënjohës i dijshëm.” (Nisaë, 147).
“Ne e udhëzuam atë në rrugë të drejtë, e ai do të jetë: mirënjohës ose përbuzës.” (Insan, 3).
Allahu i Lartësuar njeriun e porositi që të jetë mirënjohës ndaj Krijuesit si dhe ndaj prindërve:
“Ne njeriun e kemi urdhëruar për (sjellje të mira ndaj) prindërit të vet, sepse nëna e vet atë e barti me mund pas mundi dhe pas dy viteve ia ndau gjirin. (e porositëm) Të jesh mirënjohës ndaj Meje dhe ndaj dy prindërve të tu, pse vetëm tek Unë është kthimi juaj.” (Llukman, 14).
Tradita e Muhammedit (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të) na motivon për mirënjohje dhe falënderim. Nga Aishja, Allahu qoftë i kënaqur me të, transmetohet:
“Muhammedi (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të) ngrihej natën për namaz aq gjatë, saqë këmbët iu patën ënjtur nga dhembja, atëherë unë i thashë: Përse po vepron kështu, o i Dërguari i Allahut, kur t’i ka falur ty Allahu mëkatet e mëparshme dhe të pastajmet? Ai tha: “A nuk duhet të jem rob falënderues?” (Shënon Muslimi).
Sipas një transmetimi tjetër të Aishes thuhet:
“I Dërguari i Allahut shpeshherë thoshte në ruku dhe në sexhdet e tij: “Subhaneke Allahumme rabbena ve bihamdike, Allahummagfir li. – (Falënderimi të qoftë Ty, Krijuesi ynë dhe qofsh i falënderuar, o Allahu im, më fal!)” (Shënon Buhariu dhe Muslimi).
Të nderuar agjërues! Lutuni Krijuesit Allah në muajin e falënderimit dhe të faljes:
Allahu im! Të falënderoj për faljen, mëshirën, udhëzimin, shëndetin dhe furnizimin!
Allahu im! Të falënderoj për mbrojtjen që ma ofrove nga presionet e sprovave dhe nga thellësitë e fatkeqësisë!
Allahu im! Të falënderoj për udhëzimin tim në dritën e imanit!

MENDO DHE FALËNDERO
Falënderimi i takon vetëm Allahut. Atë e falënderojmë dhe vetëm prej Tij ndihmë dhe falje kërkojmë. Paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi Muhammedin, familjen, shokët e tij dhe mbi ata që e pasojnë Sunetin e tij.
Të nderuar agjërues!
Fjalët e Allahut të Lartësuar dhe mësimet e Muhammedit (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të) na tërheqin vëmendjen për të kujtuarit e të mirave të Allahut të Lartësuar që na rrethojnë. Kujtoji mirësitë e Allahut të Lartësuar, të cilat po të vijnë nga të gjitha anët; shëndeti, ushqimi, veshmbathja, ajri, uji e gjithë dynjaja në shërbim, por përsëri nuk e di, dy sy për të parë, gjuha, buzët, duart, këmbët…
Mendon se është e lehtë të ecësh me këmbë? Pyete ata që nuk i ka.
Ke nevojë për mbështetje apo për të mbajtur me dorë? Pyete atë që nuk ka dorë.
Gjumin nuk e llogarit fare dhe nuk ia di rëndësinë? Pyete atë që nuk mund të flejë për shkak të dhimbjeve apo sëmundjes.
Ushqimin e merr dhe e fut në stomak, mendoje këtë dhe falëndero.
Mendo për sytë, e ti nuk je i verbër.
Mendo për lëkurën që ke në trup, e ti nuk ke sëmundje lëkure.
Mendo për mendjen. A pranon të jesh i çmendur?
Agjërues dhe agjëruese po të pyes: A e ndërron të shikuarit me një kodër ari?
A e shet të dëgjuarit për një kilogram ar?
A e shet gjuhën ose dorën për një pallat të mirë?
O njeri, mendo për të gjitha këto!
Mendo për veten tënde, për familjen, për shtëpinë, për punën, për shëndetin, për shokët dhe dynjanë!Kur të zgjohesh, mos e prit mbrëmjen, mendo se do të jetosh vetëm sot, prandaj përpiqu dhe puno për ditën që jeton, mos mendo për ditën e djeshme e as për të nesërmen.
Ditën e sotme ndaje në orë dhe puno, minutat llogariti vite, sekondat muaj, mbille të mirën, kërko falje nga Allahu i Lartësuar. Përmende Allahun dhe përgatitu për botën e ardhshme. Jeto i gëzuar dhe i qetë, kënaqu me rizkun që të ka ndarë Allahu i Lartësuar.
“Merr atë që të dhashë dhe bëhu mirënjohës!” (A’rafë, 144).
Falëndero, lavdëro dhe madhëro Allahun, Krijuesin e gjithësisë!
Allahu im! Të falënderoj për udhëzimin tim në dritën e imanit!
Allahu im! Të falënderoj për përkryerjen e fesë sime, për mbrojtjen e jetës sime!
Allahu im! Sundues i Arshit të madh, më ndihmo të të falënderoj!

PASTRO SHPIRTIN
Lavdia i takon Allahut.
Salavatet dhe selamet qofshin mbi Muhammedin (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të).
Të nderuar agjërues!
Pastrimi i shpirtit është nevojë e patjetërsueshme. Allahu i Lartësuar e kërkon një gjë të tillë. Ai dërgoi Pejgamberët dhe zbriti librat, me të vetmin qëllim që të ofrojë lehtësi në edukimin, korrigjimin dhe pastrimin e shpirtrave, e cila arrihet vetëm duke kuptuar obligueshmërinë e adhurimit ndaj Allahut të Lartësuar.
Me pastrim shpirtëror kuptohet dëlirësia e vetes nga çdo gjë e prishur, duke kultivuar të mirën, e cila realizohet duke besuar dhe vepruar. Vetja e pastruar me recetën islame meriton të cilësohet me cilësitë më të larta në këtë botë dhe në botën tjetër të shpërblehet me çdo të mirë.
Shpëtimi është i varur nga pastrimi shpirtëror, ndërsa humbja dhe dështimi vjen me përdhosjen dhe njollosjen e shpirtit me sëmundjet e dyshimeve, epsheve, dëshirave, të cilat çorientojnë jetën dhe aktivitetin e besimtarit. Për t’u rezistuar atyre, ai duhet t’i kthehet shpirtit- Kur’anit, që është fjalë e Allahut të Lartësuar, duke mësuar dhe kuptuar këshillat e Tij.
Agjëruesi posedon dy fuqi, të cilat ia ka dhuruar Allahu i Lartësuar, e me to mund të rezistojë:
E para është forca e të kuptuarit dhe e vizionit.
Besimtari me anë të kësaj fuqie të dhuruar nga Allahu i Lartësuar mund të formojë një vizion të qartë mbi mësimet e Allahut të Lartësuar dhe të të Dërguarit të Tij. Kështu, ai mund t’i pengojë apo t’i largojë sëmundjet e dyshimit dhe dëshirave me diturinë hyjnore.
E dyta është forca e vullnetit.
Qëllimi, vendosmëria dhe veprimi duke u ushqyer me vullnetin e mirë e ndihmojnë besimtarin që të gjallërohet nga udhëzimet islame dhe të forcojë lidhjet me Allahun e Lartësuar.
Kur forca e të kuptuarit dhe e vullnetit harmonizohen, atëherë besimtari i përgjigjet Allahut të Lartësuar me bindje të plotë:
“O ju që besuat! Përgjigjuni Allahut (duke iu bindur Atij) dhe të Dërguarit (Muhammedit) kur Ai ju fton për atë që ju jep juve jetë (ju ngjall) dhe dijeni se Allahu ndërhyn ndërmjet njeriut dhe zemrës së tij. Tek Ai do të tuboheni!” (Enfalë, 24).
I nderuari agjërues!
Nëse dëshiron ta përjetosh lumturinë e devotshmërisë në këtë muaj të bekuar, mos harro se Kur’ani dhe Suneti janë ofruesit më të mirë të lumturisë. Kur besimtari sigurinë, qetësinë, rehatinë e kërkon në Kur’an dhe Sunet, atëherë ka shijuar ëmbëlsinë e lumturisë. Vetëm Allahu i Lartësuar na ka ofruar formulën e saktë të fatbardhësisë, falë së cilës besimtari shijon lumturinë në dynja dhe ahiret.
“Ndërsa ata që janë të lumtur do të jenë në xhenet përgjithmonë sa të jenë qiejt dhe toka, vetëm si të dëshirojë Zoti yt, dhuratë pa përfundim.” (Hudë, 108).
Duke kërkuar falje nga Allahu i Lartësuar dhe duke e dëshiruar nënshtrimin e Tij jemi duke ecur rrugës së pastrimit shpirtëror.
Allahu im! Ushqeji zemrat e besimtarëve me udhëzim të drejtë në Kur’an dhe Sunet, që ta gëzojnë lumturinë në dy botët!
Allahu im! Na mundëso orientimin e drejtë dhe na ruaj nga çdo e keqe pëshpëritëse!

TË BËHEMI MUTTEKUNË
Lavdia i takon Allahut.
Salavatet dhe selamet qofshin mbi Muhammedin (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të).
Të nderuar agjërues!
Qëllimi i agjërimit është që besimtari të ngjitet në shkallën e takvallëkut (devotshmërisë, përkushtimit). Dijetarët dhanë disa përkufizimi mbi takvallëkun, si:
– Muttekunë janë ata që ruhen nga dënimi i Allahut, duke u larguar prej asaj që e ka ndaluar Allahu dhe njëherazi zbatojnë urdhrat dhe obligimet e Allahut;
– Muttekunë janë ata që largohen prej gjynaheve;
– Muttekunë janë ata që ruhen nga shirku (idhujtaria), ndërsa adhurimin e kanë të sinqertë ndaj Allahut të Lartësuar.
Të devotshëm janë ata që e kanë frikë më së tepërmi Allahun dhe zbatojnë urdhrat e Tij. Të devotshmit janë shëmbëlltyrë e vlerave të larta, janë miq të Allahut që kanë frikë të vërtetë dhe nuk vdesin ndryshe vetëm se besimtarë besnikë. Nuk i kundërshtojnë urdhrat e Allahut, nuk janë shpikës në fenë e Allahut, por janë zbatues të Sunetit të Muhammedit (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të).
Le të kujtojmë së bashku fjalët e Allahut të Lartësuar:
“O njerëz, adhurojeni Zotin tuaj, i Cili ju krijoi juve edhe ata që ishin para jush ashtu që të jeni të devotshëm (të shpëtuar).” (Bekare, 21).
“O ju që besuat, agjërimi u është bërë obligim sikurse që ishte obligim edhe i atyre që ishin para jush, kështu që të bëheni të devotshëm.” (Bekare, 183).“
Dhe se kjo është rruga (feja) Ime e drejtë (që e caktova për ju), pra përmbajuni kësaj, e mos ndiqni rrugë të tjera e t’ju ndajnë nga rruga e Tij. Këto janë porositë e Tij për ju, ashtu që të ruheni.” (En’amë, 153).
“…e kush iu përmbahet dispozitave të Allahut, atij Ai i hap rrugë, dhe e furnizon atë prej nga nuk e kujton fare…” (Talakë, 2-3).
“E kush i frikësohet Allahut, Ai atij ia lehtëson punën.” (Talakë, 4).
“Ky është vendim i Allahut që ua zbriti juve, e kush e ka frikë Allahun, Ai atij ia shlyen të këqijat dhe ia shton shpërblimin.” (Talakë, 5).
“Kush respekton Allahun dhe të Dërguarin e Tij, ia ka frikën Allahut dhe i përmbahet udhëzimit të Tij, të tillët janë ata që do të arrijnë atë që dëshirojnë.” (Nurë, 52).
“…që të shpëtoni, ruajuni dënimit të Allahut.” (Ali Imran, 200).
“…ruajuni ashtu që të mëshiroheni.” (En’amë, 155).
Sa përparësi të mira: shlyerje mëkatesh, shpërblim të madh tek Allahu, hapje e dyerve të bereqetit nga qiejt dhe toka, furnizim nga nuk e pret, lehtësim të punëve, zmadhim të shpërblimit, shpëtim në dynja dhe ahiret, mëshirë e madhe dhe sukses i sigurt.
Pra, devotshmëri është ibadeti (adhurimi) i drejtë, organizimi i jetës sipas mësimeve të fesë, përqendrimi serioz në fenë e Allahut të Lartësuar, largimi nga rrugët dhe rrugicat e shejtanit.
E lusim Allahu e Lartësuar të na lehtësojë shtimin e ibadeteve në këtë muaj të bekuar!
Allahu im! Na udhëzo në rrugën e drejtë, në rrugën e atyre që i begatove me shumë të mira!
Kërkoj faljen nga Allahu i Lartësuar për veten time dhe për ju muslimanë të nderuar!
Allahu im! Na bëj prej muttekunëve, të devotshmëve, të përkushtuarve në rrugën Tënde!

ALLAHU E FAL MËKATIN
Lavdia i takon Allahut.
Salavatet dhe selamet qofshin mbi Muhammedin (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të).
Të nderuar agjërues!
Le të lexojmë dhe të meditojmë së bashku për thëniet pejgamberike. Muhammedi (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të) na përgëzon me fjalët e Allahut:
– “O biri i Ademit! Nëse më lutesh dhe më shpreson, t’i fal mëkatet që ke bërë dhe nuk më intereson asgjë më tepër. Biri i Ademit, nëse mëkatet e tua arrijnë kupën e qiellit, e pastaj kërkon falje, t’i fal mëkatet dhe nuk më intereson asgjë.”
– “O robërit e Mi! Ju bëni mëkate gjatë natës dhe gjatë ditës, kurse unë ua fal të gjitha mëkatet, andaj kërkoni falje, që t’ua fal.”
I Dërguari i Allahut, Muhammedi (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të) thotë:
– “Allahu e shtrin Dorën gjatë natës që të pendohet ai që ka bërë gabime gjatë ditës, dhe e shtrin Dorën gjatë ditës që të pendohet ai që ka bërë mëkate gjatë natës. Kështu vazhdon derisa të dalë dielli nga perëndimi i tij.”
– “Allahu i Lartësuar pranon pendimin e robit derisa ai nuk gargarit (para vdekjes).”
– “Çdo robi (të Zotit) që bën mëkat, pastaj merr abdes mirë dhe i fal dy rekate namaz e në fund kërkon falje prej Allahut për këtë mëkat, Allahu ia fal mëkatin e bërë.”
– “Kur ta bëjë robi ndonjë mëkat, në zemër i bëhet një pikë e zezë, nëse ai largohet (nga mëkati), pendohet dhe kërkon falje, pastrohet zemra e tij…”
– “Atij që më afrohet një pëllëmbë, i afrohem një krah, atij që më afrohet një krah, i afrohem një pash dhe atij që më afrohet me ecje, i afrohem me shpejtësi.”
– “Ai që pendohet nga mëkati është sikurse ai që nuk ka mëkate.”
Të nderuar agjërues!
Pendimi sjell shumë të mira, ndër të cilat:
–  pendimi fshin gjynahet,
–  pendimi kthen mëkatet në punë të mira,
–  pendimi pastron zemrën atij që pendohet,
–  pendimi ofron jetë të qetë dhe të sigurt,
–  pendimi shton rizkun,
– pendimi ofron shpëtim në dynja dhe ahiret.
Nëse dëshirojmë të pendohemi para Allahut të Lartësuar, patjetër duhet të bëjmë llogari. Kur njeri fillon ta llogaritë vetveten, ka filluar të trokasë në derën e pendimit.
Allahu i fal mëkatet që ke bërë. Ai shtrin dorën e pendimit gjatë ditës dhe natës dhe e pastron zemrën e besimtarit nga njollat e mëkatit.
Vëlla, shpejto dhe afrohu afër Allahut të Lartësuar me pendim!
Pra, kontrollo vetveten, kontrollo punët e tua. Umeri thotë: “Llogariteni vetveten para se të llogariteni, peshoni punët tuaja para se t’ju peshohen.”
Besimtari e kontrollon dhe e llogarit vetveten për hir të Allahut.
E lusim Allahun të na dhurojë pendim të sinqertë!

KUR’ANI DHE RAMAZANI
Lavdia i takon Allahut.
Salavatet dhe selamet qofshin mbi Muhammedin (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të).
Kur’ani dhe Ramazani janë miq dhe dashamirë të pandarë:
“Muaji i Ramazanit në të cilin u zbrit Kur’ani: udhëzim për njerëzimin, provë e qartë për udhëheqje dhe kriter (dallues i qartë për të drejtën dhe të gabuarën).” (Bekare, 185).
I gjithë Kur’ani zbriti në Levhi Mahfudh në muajin Ramazan dhe pikërisht për këtë Muhammedi (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të) së bashku me Xhibrilin bënin përsëritjen e Kur’anit në këtë muaj.
Duke lexuar Kur’anin, Fjalën e Allahut të Lartësuar, agjëruesi përjeton bereqetin dhe mirësitë e këtij Libri madhështor:
“(Ky është) një Libër (Kur’an) gjithë bekime e mirësi, të cilin Ne ta kemi zbritur ty me qëllim që ata të mendojnë e të thellohen në vargjet (ajetet) e tij dhe që njerëzit e brumosur me mendje të shëndoshë të mund të përkujtojnë.” (Sad, 29).
“A nuk mendojnë thellë ata në Kur’an, apo zemrat e tyre janë të kyçura (për ta kuptuar atë)?” (Muhammed, 24).
“A nuk mendojnë thellë për Kur’anin? Po të kishte qenë ai prej dikujt tjetër e jo prej Allahut, sigurisht që do të kishin gjetur në të mjaft kundërthënie e mospërputhje.” (Nisaë, 82).
“Është Ai, i Cili të ka zbritur ty (o Muhammed) Librin (Kur’anin). Në të ka vargje (ajete) plotësisht të qarta, të cilat janë themelet e Librit (këto janë vargjet (ajetet) e ahkamit-urdhrat, etj.; të feraidit-detyrat e detyrimet; hududet-ligjet për ndëshkimet e vjedhësve, imoralëve, etj.); dhe të tjera jo krejt të qarta (për t’u kuptuar nga njerëzit). Kështu, sa për ata, në zemrat e të cilëve ka largim nga e vërteta, ata ndjekin atë që nuk është plotësisht e qartë, në këtë mënyrë duke kërkuar fitne (mosbesim, sprovime, trazira, fatkeqësi etj.) dhe duke kërkuar për kuptimet e fshehta, por askush nuk i di kuptimet e fshehta përveç Allahut. Dhe ata që janë plotësisht të vendosur në dije, thonë: “Ne besojmë në të, i tëri (ajete të qarta e të paqarta) është nga Zoti ynë.” Dhe nuk marrin mësim, veçse ata që janë të brumosur me mendje të shëndoshë.” (Ali Imran, 7).
“Elif, Lam, Ra. Ky është një Libër, vargjet (ajetet) e të cilit janë përsosur (në çdo fushë të dijes) dhe pastaj janë shpjeguar në imtësi nga (Allahu) Një, i Cili është më i Urti Gjithëgjykues, i Mirënjohur (deri në imtësi për çdo gjë).” (Hudë, 1).
“Ky është Libri (Kur’ani) mbi të cilin nuk ka asnjë dyshim, udhëheqje për el-muttekunët (që janë njerëz të përkushtuar dhe besimtarë të drejtë, të cilët i frikësohen shumë Allahut; të cilët përmbahen nga të gjitha llojet e gjynaheve dhe veprave të ulëta, të cilat Ai i ka ndaluar dhe të cilët e duan shumë Allahun; të cilët veprojnë dhe zbatojnë të gjitha llojet e punëve të mira që Ai i ka urdhëruar; të përkushtuarit në besimin e pastër islam në Një Zot të Vetëm).” (Bekare, 2).
“Është Ai, i Cili ta ka zbritur ty (o Muhammed) Librin (Kur’anin) me të vërtetën, duke vërtetuar çfarë ka zbritur para tij. Dhe Ai ka zbritur edhe Tevratin dhe Inxhilin, kohë më parë, si udhëheqje për njerëzimin. Dhe Ai zbriti edhe Kriterin (e gjykimit mes të mirës dhe të keqes – Kur’anin). Vërtet, ata që mohojnë ajetet e Allahut, për ta ka ndëshkim të ashpër. Dhe Allahu është i Gjithëfuqishëm, Gjithëzotërues për shpagim.” (Ali Imran, 3-4).
“Edhe ky (Kur’ani) është Libër i bekuar, të cilin Ne e kemi zbritur, kështu që ndiqeni atë dhe kini frikë Allahun, me qëllim që të mëshiroheni (të shpëtoni nga dënimi i xhehenemit).” (En’amë, 155).
“Gjithë lavdërimet dhe falënderimet janë për Allahun, i Cili i ka dërguar robit të Tij (Muhammedit alejhi selam) Librin (Kur’anin) dhe nuk ka sjellë e nuk ka lejuar në të asnjë shtrembërim.” (Kehf, 1).
Të nderuar agjërues!
Ejani të jetoni me Kur’anin në muajin e Kur’anit!
Allahu im! Bëje Kur’anin të dashur në zemrat tona!

SHTËPIA E MUSLIMANIT NË RAMAZAN
Lavdia i takon Allahut.
Salavatet dhe selamet qofshin mbi Muhammedin (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të).
Ndër begatitë që Allahu i Lartësuar i ka dhuruar njeriut është edhe shtëpia, e cila është vendi ku banojmë, mbrohemi dhe nga e cila kemi shumë dobi. Nëse do të shikosh gjendjen e njerëzve që nuk kanë shtëpi, të cilët jetojnë rrugëve e parqeve, nëse do të shikosh gjendjen e refugjatëve, të cilët jetojnë nëpër kampe të ndryshme, do ta kuptosh begatinë e shtëpisë dhe rëndësinë e saj dhe se çfarë çrregullimi buron nga mospasja e shtëpisë.
Allahu i Lartësuar hebrenjtë e fisit Benu Nadir i dënoi duke ua marrë këtë begati dhe duke i nxjerrë prej shtëpive të tyre. Ai e tregon këtë duke thënë:
”Ai është që në dëbimin e parë i nxori prej shtëpive të tyre ata nga ithtarët e librit, të cilët nuk besuan. Ju nuk menduat se ata do të dalin, e ata menduan se fortifikatat e tyre do t’i mbronin prej ndëshkimit të Allahut, po Allahu u erdhi atyre nga nuk e kishin menduar dhe në zemrat e tyre hodhi frikën ashtu që me duart e veta dhe me duart e besimtarëve rrëzonin shtëpitë e tyre; pra merrni mësim o ju të zotët e mendjes!” (Hashr, 2).
Shtëpia e muslimanit duhet të ndërtohet mbi bazat e kënaqësisë së Allahut të Lartësuar e të devotshmërisë ndaj Tij:
“A është atëherë më i mirë ai, i cili vuri themelin e ndërtesës së tij tek përkushtimi ndaj Allahut dhe të kënaqësisë së Tij të vyer, apo ai, i cili vuri themelin e ndërtesës së tij të paqëndrueshëm buzë greminës, saqë u thërrmua bashkë me të në zjarrin e xhehenemit? Dha Allahu nuk i udhëzon njerëzit dhalimunë (politeistë, keqbërës).”  (Tevbe, 109).
Muslimani duhet t’i kushtojë rëndësi përmirësimit të shtëpisë, familjes, sepse ai është bari që ka përgjegjësi. Allahu i Lartësuar thotë:
”O ju që besuat, ruani veten dhe familjen tuaj prej një zjarri, lëndë djegëse e të cilit janë njerëzit dhe gurët. Atë (zjarrin) e mbikëqyrin engjëj të rreptë e të ashpër që nuk kundërshtojnë Allahun për asgjë që Ai i urdhëron dhe punojnë atë që janë të urdhëruar.” (Tahrimë, 6).
Muhammedi (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të) ka thënë:
”Allahu i Lartësuar do ta pyesë çdo bari (përgjegjës) për tufën që ka pasur nën përgjegjësinë e tij, a e ka ruajtur apo e ka humbur, derisa të pyetet njeriu për anëtarët e shtëpisë së vet.”
Shtëpia është faktor i rëndësishëm për ndërtimin e shoqërisë islame, ngase qeliza kryesore e shoqërisë është shtëpia. Çdo shtëpi është një tullë në shoqëri, nëse këto tulla janë të mira, kjo shoqëri do të bëhej aq e fortë, saqë do t’u bënte ballë armiqve të Allahut dhe në të do të përhapej e mira e do të ndalohej e keqja.
Kjo shtëpi mund të nxjerrë burra që do të përmirësojnë gjendjen e shoqërisë. Vetëm prej shtëpive të tilla mund të dalin thirrës shembullorë, kërkues të diturisë, muxhahidë të sinqertë, femra të ndershme, nëna edukatore… etj..
Shtëpia është vendi ku mbrojmë veten, ku jemi të qetë prej të këqijave dhe është vendi ku duhet të rrijë muslimani gjatë kohës së fitnes. Muhammedi (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të) thotë:
”Xheneti qoftë për atë që e mbisundon gjuhën, i mjafton shtëpia e vet dhe për atë që qan mëkatin e vet.”
Të nderuar agjërues!
Shtëpia e muslimanit në Ramazan jeton në devotshmëri dhe frikërespekt ndaj Allahut.
Shtëpia e muslimanit në Ramazan jeton duke praktikuar Sunetin e Muhammedit (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të).
Shtëpia e muslimanit turpërohet prej Allahut të Lartësuar, aty nuk dëgjohet muzika, por dominon qetësia dhe përmendja e Allahut.
Allahu im! Mbushi shtëpitë tona me iman, urtësi dhe rehati!

ZEMRA AGJËRON
Lavdia i takon Allahut.
Salavatet dhe selamet qofshin mbi Muhammedin (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të).
Të nderuar agjërues!
Allahu i Lartësuar thotë: “Ai e udhëzon zemrën e tij (drejt besimit të vërtetë) dhe Allahu është i Gjithëditur për çdo gjë.” (Tegabun, 11).
Zemra është bazë e udhëzimit dhe kapital i çdo gjëje. Muhammedi (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të) thotë:
“Në trup ka një copë mishi, nëse ajo është e mirë, i tërë trupi është i mirë, e nëse ajo është e keqe, i tërë trupi është i keq. Ajo është zemra.” (Shënon Buhariu).
Kur zemra është e përmirësuar, njeriu përjeton lumturi në këtë botë dhe në botën tjetër. Kjo është zemra e gjallë, e ndriçuar nga drita e besimit, e mbushur me përkushtim dhe devotshmëri.
“Vërtet që në të ka padyshim kujtim për atë që ka zemër, ose që vë veshin e dëgjon duke qenë i vëmendshëm e dëshmues.” (Kaf, 37).
Allahu na ruajt nga zemra e vdekur, e cila është e shkatërruar me mëkate, dyshime dhe epshe. Allahu i Lartësuar thotë:
“Në zemrat e tyre ka sëmundje (dyshimi dhe hipokrizie), ndërkohë që Allahu ua ka shtuar edhe më shumë sëmundjen. Për ta do të ketë ndëshkim të dhimbshëm për shkak të asaj që gjithnjë gënjenin.” (Bekare, 10).
“Dhe thonë: “Zemrat tona janë të mbështjella (nuk dëgjojnë as nuk kuptojnë Fjalën e Allahut)”. Jo, përkundrazi, Allahu i ka mallkuar ata për shkak të mohimit të tyre, kështu që fare pak është ajo që ata besojnë.” (Bekare, 88).
“A nuk e studiojnë me vëmendje Kur’anin? Por jo, ato janë zemra që kanë drynat e vet!” (Muhammed, 24).
Të nderuar!
Zemra e besimtarit agjëron në Ramazan dhe jashtë Ramazanit. Agjërimi i zemrës arrihet kur njeriu largohet nga besimet e kota, idhujtaria shkatërruese, dyshimet dhe epshet e shfrenuara.
Zemra e besimtarit është e stolisur me dashurinë ndaj Allahut.
Zemra e besimtarit është e ndriçuar me dritën e mesazhit hyjnor.
“Dritë përmbi dritë! Allahu udhëzon drejt dritës së Tij atë që do Ai. Allahu sjell shembuj e përngjasime për njerëzimin dhe Allahu është për çdo gjë i Gjithëditur.” (Nurë, 35).
Zemra e besimtarit agjëron kur ai largohet nga mendjemadhësia, urrejtja, egoizmi, mëkatet.
Zemra e besimtarit agjëron kur ai bie për të fjetur dhe nuk e urren, nuk ka xhelozi dhe nuk mendon të mashtrojë vëllanë e vet besimtar.
”Atij që Allahu ia ka zgjeruar kraharorin (zemrën) në Islam, ai është në një dritë të sigurt prej Zotit të vet. Të mjerët janë ata që nga zemërfortësia e tyre nuk përmendin Allahun, të tillët janë në humbje të qartë.” (Zumer, 22).
Për të ruajtur qëndrueshmërinë dhe stabilitetin e zemrës duhet t’u referohemi këshillave dhe udhëzimeve të Allahut dhe të të Dërguarit të Tij. Në vazhdim po ofrojmë dy rekomandime bazë:
1. Besimi në Allahun e Lartësuar dhe lutja për stabilitet: “Zoti ynë, mos na i lako zemrat tona pasi na drejtove, na dhuro mëshirën Tënde, sepse vetëm Ti je dhuruesi i madh”.
2. Largimi nga mëkatet: Mëkatet e përmbysin zemrën e njeriut dhe e fundosin në humnerat e errëta. Largimi nga të gjitha kategoritë dhe llojet e mëkateve është çështje parësore. Allahu i Lartësuar porosit të Dërguarin e Tij duke i thënë: “O ti (Muhammed) i mbuluar! Ngrihu dhe tërhiqu vërejtjen (duke i këshilluar)! Dhe Zotin tënd (Allahun) madhëro! Dhe rrobat e tua pastroji (ndyrësitë)! Dhe të keqes së ndyrë (idhujt) largohu!” (Muddeththir, 1-5).
Te: “Dhe rrobat e tua pastroji (ndyrësitë)!”, fjala rrobat lidhet me zemrën, kurse fjala pastroji ka kuptimin përmirësim dhe korrigjim të veprave dhe të sjelljeve.
Allahu im! Çliroji zemrat tona nga prangat e ateizmit dhe të imoralitetit! Vendosi ato nën dritën e udhëzimit, të frikës dhe të respektit ndaj Teje!

GJUHA AGJËRON
Lavdia i takon Allahut.
Salavatet dhe selamet qofshin mbi Muhammedin (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të).
Të nderuar agjërues!
Gjuha ka një agjërim të veçantë. Këtë formë agjërimi e dinë ata, të cilët gjuhën e kanë të ruajtur. Ruajtja e saj nga përgojimi, shpifja, mashtrimet duhet të vazhdojë edhe jashtë Ramazanit. Ruajtësit e gjuhës hyjnë në radhët e të shpëtuarve.
“Vërtetë që tashmë kanë fituar besimtarët. Ata, të cilët janë të nënshtruar në faljen e namazit. Edhe ata, të cilët largohen nga lagvu (fjalët e kota, të rreme e të liga, mashtrimet, përgojimet dhe gjithë çfarë ka ndaluar Allahu).” (Mu’minunë, 1-3).
Dëmet e gjuhës janë të mëdha. Ebu Bekri e kapte gjuhën me dorë, e qante, dhe shprehej: “Kjo do të më humbë”. Ibën Abbasi i drejtohej gjuhës me fjalët: “Flit vetëm të mirën, do të përfitosh ose hesht, do të shpëtosh”.
“Dhe thuaju robërve të Mi se duhet të flasin vetëm fjalët më të mira, sepse vërtet shejtani mbjell mosmarrëveshje mes tyre. Me të vërtetë që shejtani është për njeriun armik i hapur.” (Israë, 53).
“O ju që keni besuar! Largohuni prej dyshimeve. Vërtet mjaft nga dyshimet përbëjnë gjynahe. Edhe mos hulumtoni për zbulimin e të metave, as mos përgojoni njëri-tjetrin. A do të donte ndonjëri prej jush të hante mishin e vëllait të vet të vdekur? Vërtet që do ta urrenit një gjë të tillë. Dhe kini frikë Allahun. Vërtet që Ai fal dhe e pranon pendimin, është Mëshirëplotë.” (Huxhuratë, 12).
Të nderuar agjërues! Çdo fjalë është e ruajtur. Për çdo fjalë do të jepet llogari. “Nuk ka fjalë që ai (njeriu) të nxjerrë nga goja, veçse për të është një vëzhgues pranë tij i gatshëm (për ta shënuar atë).” (Kaf, 18).
Atëherë, si mund të agjërojë gjuha kur ajo përgojon dhe shpif?! Si mund të agjërojë kur ajo gënjen dhe mashtron?! Si mund të agjërojë kur fyen dhe dëshmon rrejshëm?!
Muhammedi (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të) thotë:
“Besimtar i mirë është ai prej gjuhës dhe dorës së të cilit muslimanët janë të ruajtur.” (Shënon Buhariu).
Të kujtojmë edhe këtë: I Dërguari i Allahut thotë:
“Njerëzit më të urryer tek Allahu janë polemizuesit e ashpër dhe ata që nuk lëshojnë pe në hasmëri.” (Shënon Buhariu dhe Muslimi).
Muhammedi (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të) thotë:
”I garantoj shtëpi në qoshet e xhenetit atij që lë polemikën edhe nëse është në të drejtë, shtëpi në mes të xhenetit atij që le gënjeshtrën edhe në shaka, dhe shtëpi në lartësi të xhenetit për atë që ka moral të mirë.” (Shënon Ebu Davudi).
Atëherë, agjërim i vërtetë është kur gjuha është në përmendje të Allahut të Lartësuar. Dhikri më i mirë i këtij lloji është lavdërimi i Allahut me atë që e ka lavdëruar Allahu vetveten dhe me atë që e ka lavdëruar i Dërguari (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të). Ky lavdërim është në tri shkallë: hamd, thena dhe mexhd.
Kur të thuash elhamdulil-lah, kjo është lajmërim mbi Allahun me cilësi të plota, duke e dashur dhe duke qenë i kënaqur me Të, por nëse e përsërit këtë gjë herë pas here, bëhet thena, e nëse e lavdëron me cilësi të madhështisë dhe mbretërisë, atëherë bëhet mexhd.Allahu i Lartësuar këto tre lloje i ka përmendur në fillimin e Fatihasë. “Kur të thotë njeriu: “El-Hamdu lil-lahi rabbil-alemin”, Allahu thotë: “Më falënderoi robi Im.”. Kur të thotë: “Errahman Errahim”, Allahu thotë: “Më lavdëroi robi Im”, kurse kur të thotë: “Maliki jevmid-din”, Allahu thotë: “Më madhëroi robi Im”.
Përmendja e Allahut është një dhunti e madhe, dhuratë bujare, me të afrojmë nimetet (dhuntitë) dhe largojmë nikmetet (dënimet), është ushqim i zemrës, kënaqësi e syrit, lumturi e shpirtit, shpirt i jetës dhe jetë e shpirtit.
Allahu im! Më mundëso që gjuha ime të thotë vetëm të vërtetën!
Allahu im! Ruaje gjuhën time nga çdo gjë që Ti nuk e do dhe nuk je i kënaqur!

SYRI DHE VESHI AGJËROJNË
Lavdia i takon Allahut.
Salavatet dhe selamet qofshin mbi Muhammedin (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të).
Të nderuar agjërues!
Agjërimi i syrit është ndalimi i shikimit të haramit. Allahu i Lartësuar thotë:
“Thuaju besimtarëve që të ulin shikimin (nga të vështruarit e gjërave të ndaluara) dhe t’i ruajnë vendet e trupit (nga shikimi, veprimet e paligjshme imorale). Kjo është më e pastër për ta. Vërtet që Allahu është i Mirënjohur për çfarë veprojnë ata. Thuaju edhe besimtareve të ulin shikimin (nga të vështruarit e gjërave të ndaluara) dhe t’i mbrojnë vendet e trupit të tyre.” (Nurë, 30-31).
Muhammedi (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të) thotë:
”Allahu ka përcaktuar hisen e njeriun në imoralitet (zina), ai do të bjerë në të domosdo. Syri bën zina, kurse zinaja e syrit është shikimi.” (Shënon Buhariu).
Shikimi i pakontrolluar shkakton depozitimin e atyre pamjeve në kujtesë, pa marrë parasysh a janë të gjalla, fotografi të shtypura në revista ose pamje që lëvizin në filma. Shikimi i herëpashershëm i tyre shkakton lehtësimin e rikthimit të këtyre pamjeve dhe rikthimi i këtyre pamjeve shkakton parafytyrimin e tyre në forma të caktuara. Kjo zgjon epshin, kurse njeriun zemërsëmurë e kaplon stresi i madh.
Ulja e shikimit sjell shumë dobi në jetën e kësaj bote, si:
-Zbatimi i urdhrit të Allahut, që është kulmi i lumturisë së njeriut në jetën e kësaj bote dhe në ahiret;
-Pengon depërtimin e gjurmëve të shigjetave të helmuara;
-Shkakton gëzim të zemrës me Zotin dhe i tërë potenciali i njeriut përqendrohet tek Allahu, sepse shikimi i pakontrolluar shkakton shkapërderdhjen e zemrës, largimin e saj nga Zoti. Gjëja më e dëmshme për njeriun është shikimi i pakontrolluar, i cili sjell egërsi mes njeriut dhe Zotit të vet;
-Forcon zemrën dhe e gëzon, ashtu sikurse shikimi i pakontrolluar e dobëson dhe e mërzit;
-I jep zemrës dritë, ashtu sikurse shikimi i pakontrolluar i jep errësim.
Të nderuar agjërues!
Edhe veshi ka përgjegjësi para Allahut të Lartësuar. Të dëgjuarit i nënshtrohet agjërimit atëherë kur veshi nuk dëgjon haramin, fjalën e ndytë dhe të keqe, muzikën e shejtanit. Mos harroni fjalën e Allahut të Lartësuar:
“Dhe mos ndiq (o njeri! Mos fol, mos bëj) atë gjë për të cilën s’ke dijeni. Me të vërtetë që të dëgjuarit, të shikuarit dhe zemra, secila prej tyre do të pyetet (nga Allahu në Ditën e Llogarisë).” (Israë, 36).
Zemra që nuk e kupton të vërtetën, syri që nuk sheh realitetin dhe veshi që nuk e dëgjon këshillën, të gjitha këto e ulin njeriun në nivel dhe shkallë shumë të ulët. Allahu i Lartësuar thotë:
“Dhe vërtet që Ne kemi krijuar shumë nga xhinët dhe njerëzit për xhehenem. Ata kanë në vete zemra, me të cilat nuk kuptojnë, ata kanë në vete sy, me të cilët nuk shohin, ata kanë në vete veshë, me të cilët nuk dëgjojnë. Ata janë si bagëti. Jo, akoma më keq. Ata! Ata janë krejt të pamend e të hutuar.” (A’rafë, 179).
Të nderuar agjërues!
Nëse prishet dhe çoroditet syri, prishet dhe çoroditet edhe zemra e bëhet si vend mbeturinash, ku grumbullohen ndyrësirat dhe mbeturinat. Kjo zemër nuk është më e përshtatshme që në të të banojë njohja e Allahut, dashuria ndaj Tij, pendimi tek Ai, gëzimi me Të dhe me afërsinë e Tij, por në të banojnë gjërat e kundërta.
Allahu im! Ruaji sytë tanë nga harami!
Allahu im! Ruaje dëgjimin tonë nga çdo gjë që është e ndaluar!

O ROBËRIT E MI
Lavdia i takon Allahut.
Salavatet dhe selamet qofshin mbi Muhammedin (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të).
Të nderuar agjërues!
Të ndalemi te hadithi kudsi. Me fjalën e Allahut të Lartësuar: “O robërit e Mi!”.
Muhammedi (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të) tregon se Allahu i Madhërishëm ka thënë:
“O robërit e Mi! Unë ia kam ndaluar Vetes padrejtësinë, por e kam ndaluar atë edhe për ju, prandaj mos i bën padrejtësi njëri-tjetrit!
O robërit e Mi! Të gjithë ju jeni në humbje, përveç Atij që unë e udhëzoj, prandaj kërkoni udhëzimin Tim që t’ju udhëzoj!
O robërit e Mi! Të gjithë ju jeni të uritur, përveç atij që Unë e ushqej, prandaj kërkomëni t’ju ushqej dhe Unë do t’ju jap!
O robërit e Mi! Të gjithë ju jeni të zhveshur, përveç Atij që unë e vesh, prandaj më kërkoni veshje, dhe Unë do t’ju vesh!
O robërit e Mi! Vërtet ju gaboni natën dhe ditën, kurse Unë i fal të gjitha mëkatet, prandaj më kërkoni falje që t’ju fal!
O robërit e Mi! Ju nuk do të arrini kurrë të bëni diçka që do të më dëmtonte dhe as të bëni diçka që do të më sillte dobi.
O robërit e Mi! Sikur i pari dhe i fundit prej jush, sikur të gjithë njerëzit dhe xhinët të ishin të devotshëm si zemra më e devotshme e njeriut më të devotshëm, kjo nuk do t’i shtonte asgjë sundimit Tim.
O robërit e Mi! Sikur i pari dhe i fundit prej jush, sikur të gjithë njerëzit dhe xhinët të ishin të prishur si zemra e njeriut më të prishur, kjo nuk do t’i hiqte asgjë sundimit Tim.
O robërit e Mi! Sikur i pari dhe i fundit prej jush, sikur të gjithë njerëzit dhe xhinët të mblidheshin në një vend të më luteshin e Unë t’jua plotësoja dëshirat dhe lutjet secilit prej jush, prona Ime nuk do të pakësohej, aq sa pakësohet deti kur i hiqet një gjilpërë.
O robërit e Mi! Këto janë veprat tuaja, të cilat Unë i ruaj, i llogaris dhe ju shpërblej në bazë të tyre. Kush gjen mirë, të falënderojë Allahun, ndërsa kush gjen tjetër gjë, të mos fajësojë tjetërkënd veç vetvetes.”
Të nderuar agjërues!
Allahu na drejtohet dhe na e bën të qartë se ne kemi nevojë për Të, i Madhëruar qoftë, e Ai s’ka nevojë për ne. Ne kemi dobësi dhe nevojë, ne kemi nevojë për udhëzim dhe furnizim, ne kemi nevojë për Zotin tonë. Duke qenë se Ai na do, na këshillon që t’i drejtohemi me lutje Atij, na këshillon që t’i drejtohemi Atij, sepse në dorë të Tij janë të gjitha çështjet, Ai është i vetmi, i Cili mund të na ndihmojë, vetëm Ai ka fuqi të na udhëzojë, vetëm Ai i fal mëkatet, prandaj Atij duhet t’i drejtohemi, tek Ai duhet të kthehemi. Ai na do, prandaj na këshillon që t’i kthehemi Atij, të kërkojmë falje nga Ai dhe ta lutim të na mëshirojë, të na mbrojë nga xhehenemi dhe të na fusë në xhenet. E nëse nuk e bëjmë këtë, atëherë i kemi bërë dëm vetvetes nuk duhet të fajësojmë askënd pos vetvetes.
Vëlla i nderuar, motër e respektuar!
A e di se Allahu i madh e do robin e Tij kur kthehet tek Ai?
A e di se Allahu i madh gëzohet kur i kthehet robi Atij si i penduar?
”Allahu i do ata që pendohen dhe ata që ruhen prej punëve të ndyta e të neveritshme.” (Bekare, 222).
Allahu im! Të falënderoj për faljen, mëshirën, udhëzimin, shëndetin dhe furnizimin!
Allahu im! Sundues i Arshit të madh, më ndihmo të të falënderoj!

BESIMTARË, PËRGJIGJUNI ALLAHUT
Lavdia i takon Allahut.
Salavatet dhe selamet qofshin mbi Muhammedin (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të).
Të nderuar agjërues!
Ajo që kërkohet më tepër prej njeriut është hapja e një kapitulli të ri në jetë duke ripërtërirë besimin në zemër dhe duke iu përgjigjur thirrjes së Allahut të Lartësuar:
“O ju që besuat, përgjigjuni Allahut (duke iu bindur Atij) dhe të Dërguarit kur ju ftojnë për atë që ju jep jetë (ringjallje), dhe dijeni se Allahu ndërhyn ndërmjet njeriut dhe zemrës së tij, dhe se tek Ai do të tuboheni!” (Enfalë, 24).
Rregulli dhe mirëmbajtja në shtëpi, në punëtori, në bibliotekë apo kudo pasqyron përpjekjen e një njeriu serioz. Sa i bukur dhe i këndshëm është administrimi i vetes duke vështruar me mendjehollësi çdo qëndrim, veprim dhe realizim!
Kështu duhet të jetë besimtari në jetë, që në asnjë rast të mos neglizhojë rëndësinë e ripërtëritjes së besës dhënë Allahut të Lartësuar. Rilindja e besimit në zemër është veprim i domosdoshëm për çdo besimtar dhe kjo realizohet me veprimet e obligueshme dhe ato shtesë. Disa njerëz, pasi u udhëzuan, parapëlqyen vendnumërimin dhe pushimin, kështu kaluan në gjumë dhe pushim afatgjatë. Islami rekomandon dhe këshillon ripërtëritjen e imanit çdo ditë, duke iu përgjigjur Allahut të Lartësuar dhe të të Dërguarit të tij. Feja jonë nuk përfundon vetëm me disa veprime rutinë, por çdo ditë kërkon diçka të re dhe çdo veprim i freskët ngre nivelin e seriozitetit te besimtari.
Muhammed Husejn Jakubi, dijetar dhe edukator i Umetit islam, thotë: “Njëherë ishim duke biseduar me disa vëllezër dhe iu drejtova atyre duke i thënë: “Shkencëtarët tregojnë se oksigjeni i prodhuar në laborator ndizet shumë më shpejt sesa oksigjeni i pranishëm në ajër? Pse kjo ndodh kështu? Përgjigjja ishte se është i riprodhuar.”
Pra, veprimet e vazhdueshme ripërtërijnë energjinë dhe fuqinë e imanit. Mos harro se sferat e veprimit në fenë tonë janë të shumta e të ndryshme. Adhurimet janë të formave të ndryshme. Për çdo ditë realizo diçka, se kështu përjeton ripërtëritjen e besimit, pengon lodhjen dhe mërzinë.
I nderuari vëlla, shpejto, ripërtërije jetën në këtë muaj të bekuar!Që sot, programo synimet dhe besatohu se do të jesh i përpiktë në kryerjen e namazit. Po, fillo nga ky obligim madhor e do të përjetosh kënaqësinë shpirtërore dhe do ta ushqesh zemrën tënde me iman.
Muhammedi (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të) e ka përgëzuar atë që e fal namazin, duke i siguruar hyrje në xhenet nga ana e Allahut duke thënë:
“Allahu azze ve xhel-le i ka bërë farz pesë namaze. Ai që merr mirë abdes, i fal në kohë të tyre, i plotëson rukutë dhe sexhdet e tyre dhe i fal me frikërespekt, Allahu i siguron falje të gjynaheve. Kurse, ai që nuk vepron kështu, nëse do ia fal, ose e dënon.” (Shënon Ebu Davudi).
I nderuari agjërues, namazi të largon dhe të pastron nga mëkatet. Njëra ndër lutjet e preferuara në hyrje të namazit është:
“O Zot! Largomë prej mëkateve, ashtu siç ke larguar lindjen prej perëndimit. O Zot! Pastromë prej mëkateve, ashtu siç pastrohen rrobat e bardha prej fëlliqësirës. O Zot! Laji mëkatet e mia me ujë, borë dhe breshër!” (Shënon Buhariu dhe Muslimi).
Besimtari i vërtetë duke kujtuar Allahun e Lartësuar përjeton një jetë të mirë e të lumtur në këtë botë:
“Kushdo që bën punë të mirë, burrë apo grua, duke qenë besimtar (i vërtetë), Ne do t’i japim atij jetë të mirë (në këtë botë), e (në botën tjetër) do t’u japim shpërblimin më të mirë për veprat e tyre më të mira që ata i kanë punuar.” (Nahl, 97).
Allahu im! Ringjalle besimin në zemrat e muslimanëve, përforcoji muslimanët në fenë e vetme dhe të pranuar tek Allahu, që është Islami!

SHFRYTËZO KOHËN
Lavdia i takon Allahut.
Salavatet dhe selamet qofshin mbi Muhammedin (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të).
Besimi i muslimanit është në trekëndëshin bindje, shqiptim dhe veprim. Kësisoj rilindja e besimit në zemër është çështje e patjetërsueshme dhe e domosdoshme për çdo besimtar. Kjo realizohet duke kryer detyrat e obligueshme, duke riorganizuar jetën sipas standardeve dhe normave të sistemit islam si dhe duke harmonizuar kohën gjatë zhvillimeve dinamike.
Përpjekja e çdo besimtari për të rivendosur disiplinë në administrimin e kohës pasqyron mendjemprehtësinë e një njeriu serioz. Kështu duhet të jetë muslimani, i tillë që në asnjë rast të mos injorojë rëndësinë e kohës dhe të veprimit.
Është me rëndësi të theksojmë këtu se muslimanët sot nuk i kushtojnë rëndësi kohës. Marrëzisht dhe në mënyrë krejt të padobishme ata e humbin kohën duke kaluar orë të tëra para ekranit dhe kjo për një numër të konsiderueshëm muslimanësh është thuajse normale. Të marrim një shembull nga përditshmëria jonë. Dy orë kohë të humbura gjatë ndjekjes së një ndeshjeje futbolli, një orë e humbur gjatë shikimit të një seriali, para dhe mbrapa tyre reklamat afro një orë, pastaj shfaqja e filmit për gati dy orë. Të gjitha këto bëjnë gjashtë orë, duke mos llogaritur shikimin e ndonjë drame, programet zbavitëse dhe humorin.
Pra, mbi gjashtë orë në ditë humben kot së koti. Vallë, a nuk është kjo mënyrë e të jetuarit një e metë që se pikasim, por që meriton urrejtjen tonë?
Humbja e kohës nga ana jonë, apo sipas terminologjisë së përdorur “vrasja e kohës”, është bërë vërtet një lloj arti i keq, “vrasje”, e cila realizohet duke hapur mes nesh debate shterpë, të panevojshme, duke grumbulluar pa një synim të qartë informata dhe lajme, në shumicën e rasteve jo të sakta, duke u shërbyer me ngjarje jo vetëm të rëndësishme, por shpesh edhe mjaft të dëmshme, e të tjera, e të tjera.
Për fatin tonë të keq, kjo sëmundje e trashëguar prej “injorancës” është një dukuri mjaft e dendur edhe ndërmjet fetarëve. Një pjesë e vëllezërve jo vetëm që nuk janë të kujdesshëm në lidhje me shfrytëzimin e mirë të kohës, por përkundrazi, parapëlqejnë t’i jepen pasivitetit, përjetimit të kotësisë dhe kësisoj shumë kohë ia falin gjumit të zgjatur, ose limontisë së pushimit afatgjatë. Gjithsesi, ana më e keqe e kësaj dukurie është ajo kur këta “vrasës të kohës” së vet përpiqen të bëjnë të njëjtën edhe me kohën e të tjerëve.
Koha është dhunti e çmuar, një dhuratë madhore dhe këtë nuk e kuptojnë vetëm se ata, të cilët sinqerisht i pranuan, kuptuan dhe praktikojnë porositë e Allahut të Lartësuar dhe këshillat pejgamberike. Ibën Kajimi thotë: “Kur Allahu ia do të mirën besimtarit e ndihmon atë në veprime.” Kështu veprimet e vazhdueshme ripërtërinë energjinë dhe fuqinë e besimit, kurse në anën tjetër largohet lodhja, mërzia, plogështia…
Të parët tanë ishin të përkushtuar në ruajtjen e kohës dhe ishin të pikëlluar kur një pjesë e saj shkonte pa angazhim. Disa u shprehën duke thënë: “O njeri! Ti je ditë, nëse të shkon një ditë, ka shkuar një pjesë e jotja.”
Të parët tanë ishin të inkurajuar për vepra të mira dhe bënin konkurrencë për t’u dalluar në të mira. Ata shpejtonin për të kërkuar falje nga Allahu i Lartësuar dhe ishin adhurues të denjë, gjer në vdekje. Këta ishin më të mirët në besim, më të fortët, më të dashurit dhe më të ngriturit tek Allahu Fuqiplotë. Ishin të ngritur tek Ai me përulje dhe sexhde. Për secilën sexhde që bënë ndaj Allahut, Allahu i Lartësuar i ngriti me nga një shkallë.
Të nderuar agjërues!
Të mësojmë nga veprimet e të parëve tanë dhe mos të mashtrohemi duke i neglizhuar dhuntitë dhe të mirat me të cilat Allahu i Madhëruar na begatoi. Muhammedi paqja dhe bekimi qoftë mbi të thotë: “Në dy begati shumica e njerëzve janë mashtruar, në shëndet dhe kohën e lirë.” (Shënon Buhariu).
Kini kujdes për detyrat dhe obligimet që keni, mos iu nënshtroni dembelisë dhe papunësisë, menjëherë filloni dhe veproni. Në moment planifikoni orarin e obligimeve. Njihuni me akiden e të parëve tanë dhe ftoni njerëzit në rrugën e Allahut të Lartësuar.
Besimtarë i sinqertë është:
-Ai, i cili i di detyrat dhe përgjegjësitë e veta.
-Ai, i cili ka hartuar strategjinë dhe orarin e veprimit.
-Ai, i cili e synon shpërblimin e Allahut, xhenetin Firdeus.
Besimtari i vërtetë përjeton një jetë të mirë e të lumtur në këtë botë:
“Kushdo që bën punë të mirë, burrë apo grua, duke qenë besimtar (i vërtetë), Ne do t’i japim atij jetë të mirë (në këtë botë), e (në botën tjetër) do t’u japim shpërblimin më të mirë për veprat e tyre më të mira që ata i kanë punuar.” (Nahl, 97).

NE DO T’JU SPROVOJMË
Lavdia i takon Allahut.
Salavatet dhe selamet qofshin mbi Muhammedin (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të).
Të nderuar agjërues!
Nuk mjafton që njerëzit të thonë besojmë dhe veprojmë e të mos të ballafaqohen me teste, sprova, vuajtje, shqetësime. Besimtarët ndeshen me shqetësime dhe sprova të natyrave të ndryshme. Është e natyrshme të bëhen teste dhe analiza në sfera dhe lëmi të ndryshme. Blerësi kërkon të testohet sendi që blihet, po ashtu studenti i nënshtrohet provimit pranues kur aplikon për studime, edhe punëtori i nënshtrohet intervistave, e kështu me radhë.
Prej ligjeve të Allahut të Lartësuar është që besimtari të testohet me një provim të përgjithshëm, ku i jepet mundësia për të marrë notë të lartë apo mesatare, por mund të marrë edhe notë të dobëta dhe jokaluese. Pyetjet e përgatitura janë të hapura dhe të njohura për të gjitha shtresat e njerëzve. Me siguri që dihet edhe lënda e provimit, notat kaluese dhe rëndësia e këtij provimi.
Lënda e provimit është imani, besimi. Allahu i Lartësuar në Kur’an ka thënë:
“A menduan njerëzit të thonë: “Ne kemi besuar”, dhe nuk do të sprovohen?” (Ankebutë, 2).
Pyetjet e provimit testues janë të përmbledhura në fjalën e Allahut të Lartësuar:
“Ne do t’ju provojmë me ndonjë frikë, me uri, humbje të pasurisë, të jetës, të frutave. Por ti përgëzoji durimtarët.” (Bekare, 155).
Vendi i mbajtjes së provimit testues është kjo botë, dynjaja; përderisa njeriu jeton ai do të testohet. Allahu i Lartësuar ka thënë:
“Njerëzve u është zbukuruar dashuria ndaj të lakmuarave, si ndaj grave, djemve, ndaj pasurisë së grumbulluar nga ari e argjendi, kuajve të stolisur, bagëtisë dhe bujqësisë. Këto janë kënaqësi të kësaj bote, po tek Allahu është e ardhmja më e mirë.” (Ali Imran, 14).“Shembulli (ngjashmëria) i jetës së kësaj bote është si i një shiu që Ne e kemi sjellë nga qielli, e me anën e të cilit gërshetohen (mbijnë dhe shpeshtohen të gjitha llojet) bimët e tokës prej nga hanë njerëzit e kafshët deri kur toka të ketë marrë stolinë e vet dhe të jetë zbukuruar (me bimë, pemë e behar), e banorët e saj të mendojnë se janë të zotët e saj, e asaj i vjen urdhri Ynë, natën ose ditën, Ne e bëjmë atë (të mbjellat) të korrur sikurse të mos ekzistonte dje. Kështu Ne ua sqarojmë faktet njerëzve që mendojnë.” (Junus, 24).
Më pas, besimtari duhet të marrë masat paraprake për të kaluar testin provues dhe kjo arrihet me durim dhe namaz. Allahu i Lartësuar ka thënë:
“Kërkoni ndihmë (në të gjitha çështjet) me durim dhe me namaz, vërtet, ajo është e madhe (vështirë), por jo edhe për ata që kanë frikë (Zotin).” (Bekare, 45).
Nota kaluese për çdo besimtar është mëshira dhe udhëzimi në rrugë të mbarë. Allahu i Lartësuar në Kur’an ka thënë:
“Të tillët janë që te Zoti i tyre kanë bekime e mëshirë dhe të tillët janë ata të udhëzuarit në rrugën e drejtë.” (Bekare, 157).
E gjithë dobia nga ky provim është testimi i njeriut në këtë botë:
“Ne i sprovuam ata që ishin para tyre, ashtu që Allahu gjithqysh do t’i dallojë ata që e thanë të vërtetën e do t’i dallojë edhe gënjeshtarët.” (Ankebutë, 3).
Të nderuar agjërues!
Sprovat janë të nevojshme që të ngrihet vullneti i besimtarëve të sinqertë, sepse ato nxjerrin në shesh dhe ripërtërijnë besimin, hapin dhe shndritin zemrat e besimtarëve.
Allahu im! Na forco në sprova dhe mos na sprovo në besim!

SPROVA SIPAS BESIMIT
Lavdia i takon Allahut.
Salavatet dhe selamet qofshin mbi Muhammedin (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të).
Të nderuar agjërues!
Shumë gjëra nuk do t’i dinte besimtari, po të mos sprovohej dhe kështu ai kalitet nën klimën e sprovës. Poeti Mutennebiu thotë:
Më gjuajti koha me fatkeqësitë,
Derisa pëlhura e zemrës m’u bë e hekurt.
Dhe u bëra që kur të më godasin me shigjetën,
Të thyhen, sikur preknin shigjetat njëra me tjetrën.
Dhe ja kështu jetova, e për fatkeqësitë as që u interesova,
Ngase të mbaj mërzinë dobi nuk pata e as që diçka fitova.
Testi sprovues nuk ka karakter fyes dhe ofendues, por është i natyrës verifikuese dhe korrigjuese, edukuese dhe reformuese.
“Dhe që Allahu t’i provojë (pastrojë) besimtarët (nga gjynahet) dhe t’i shkatërrojë mosbesimtarët.” (Ali Imran, 141).
I Dërguari (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të) ka thënë:
“E çuditshme është çështja (gjendja) e besimtarit. Çështja e tij është krejt mirë për të dhe nuk është e tillë për askënd tjetër. Nëse besimtarin e godet gëzimi, ai falënderon (Allahun), e kjo i sjell dobi. E kur e godet e keqja, ai është durimtar, andaj kjo i sjell dobi (shpërblim).” (Shënon Muslimi).
Njerëzit më të sprovuar ishin të Dërguarit e Allahut të Lartësuar, meqë ishin më të paluhaturit në misionin e shenjtë thirrës. Sa’d bin Ebu Vekasi e pyet Muhammedin (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të): “Cilët njerëz janë më të sprovuar?”, e ai përgjigjet: “Njerëzit më të sprovuar janë Pejgamberët, pastaj ata që janë më afër tyre dhe ata që i ndjekin ata. Sprovohet njeriu sipas shkallës së besimit, nëse është i fortë në besimin e tij, edhe sprovën e ka më të madhe. Nëse është i dobët në besimin e tij, do të sprovohet sa shkalla e besimit të tij. Njeriu sprovohet derisa të ecë mbi tokë pa asnjë mëkat.” (Shënon Tirmidhiu, hadithi është sahih).
Kështu do të testohen besimtarët. Allahu Fuqiplotë i sprovon ata që i do nga të devotshmit, por çdoherë duhet të jetë në gatishmëri dhe i qëndrueshëm, posi dega që luhatet nga era djathtas dhe majtas, por prapë mbahet.
O njeri! Kërko mbështetje tek Allahu i Lartësuar dhe duro. Asnjëherë mos u ligështo dhe mos u dobëso.
Besimtarët, të dashurit e Allahut, janë të kënaqur dhe durimtarë me çdo caktim të Allahut të Lartësuar, ata nuk janë aspak të frikësuar e as të dëshpëruar. Të kujtojmë së bashku fjalët e Allahut të Lartësuar:
“Ta keni të ditur se të dashurit e Allahut (evliatë) nuk kanë frikë (në botën tjetër) e as kurrfarë brengosje? (Ata janë ata) Të cilët besuan dhe ishin të ruajtur. Atyre u jepet myzhde në jetën e dynjasë (në çastin e vdekjes) dhe në jetën tjetër (për shpëtim dhe xhenet). Premtimet e Allahut nuk mund të pësojnë ndryshim. E, ai është sukses i madh.” (Junus, 62-64).
“E mos u dobësoni (fizikisht) dhe mos u dëshpëroni (shpirtërisht) derisa ju jeni më të lartit, po qe se jeni besimtarë të sinqertë.” (Ali Imran, 139).

STOLISJA ME MORAL
Lavdia i takon Allahut.
Salavatet dhe selamet qofshin mbi Muhammedin (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të).
Të nderuar agjërues!
Allahu i Lartësuar thotë: “Thuaj: Namazi im, kurbani im, jeta ime dhe vdekja ime janë thjeshtë për Allahun, Zotin e botëve. Ai nuk ka shokë dhe me këtë jam i urdhëruar dhe jam i pari i muslimanëve.”
Imani është sistem vlerash. Imani ka disa degë, edhe mirësjellja është pjesë e imanit.Imani dhe mirësjellja janë të ndërlidhura ngushtë. Muhammedi (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të) ka thënë:
–“Kush beson në Allahun dhe Ditën e Fundit, le ta nderojë mysafirin, dhe kush beson në Allahun dhe Ditën e Fundit, le të flasë mirë, ose le të heshtë.”
–“Besimtari me besim më të plotë është ai që e ka karakterin më të mirë.”
–“Pasha Allahun, nuk beson, pasha Allahun nuk beson, pasha Allahun nuk beson!” I thanë: “Kush, o i Dërguari i Allahut?” Tha: “Ai, fqinji i të cilit nuk është i sigurt nga të këqijat e tij!”
–“Personi tek i cili gjenden këto tri cilësi është hipokrit, edhe nëse agjëron, falet, kryen haxhin e umren dhe thotë unë jam musliman: Kur flet, gënjen, kur premton, nuk e përmbush premtimin dhe kur zotohet, e shkel zotimin (tradhton).”
–“Kush nuk e lë të dëshmuarit e rrejshëm dhe punën me të, Allahu nuk është i nevojshëm që ai ta lërë ushqimin dhe pijen e tij.”
–“A e dini kush është i falimentuar (muflis)?” I thanë: “I falimentuar te ne është ai, i cili nuk ka as para, as mall.” Tha: “I falimentuar i Umetit tim është ai që vjen në Ditën e Gjykimit me namaz, me zekat, me agjërim dhe vjen me mëkatin e sharjes së një personi, me shpifje të një tjetri, me ngrënien e pasurisë së një tjetri, me gjakderdhjen e një personi, me rrahjen e një tjetri, kur t’u jepen atyre prej veprave të mira të këtij dhe nëse harxhohen mirësitë e tij para se t’u paguhen borxhet, atëherë do të merren prej mëkateve të tyre dhe do t’i ngarkohen këtij, pastaj ky do të hidhet në zjarr.”
Të nderuar agjërues!
Prej këtyre citateve, që janë pjesë e citateve të tjera të shumta, na bëhet e qartë rëndësia që Islami i jep moralit, nxitjes së tij, që të stolisemi me cilësi dhe moral të lartë. Muhammedi (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të) është dërguar për të plotësuar virtytet morale, pasi ato ishin të mangëta dhe t’i bashkonte ato pasi ishin të shpërndara:
–”Jam dërguar që të plotësoj virtytet (e mira) morale.”
–“Besimtari me besim më të plotë është ai që ka moral më të mirë, kurse më i miri nga ju është ai që është më i mirë në sjellje me gratë e tij.”
Besimi i plotë shkakton moralin e mirë dhe bamirësinë ndaj mbarë njerëzve, kurse mirësia e njerëzve del nga mirësia e tyre ndaj grave të veta, sepse ato kanë nevojë për mëshirë, pasi janë të dobëta.
Allahu im! Na e përmirëso moralin tonë dhe na i zbukuro veprat tona!
Allahu im! Ashtu sikurse na e ke zbukuruar krijimin tonë, na e zbukuro moralin tonë!

SHËTITJA IME NË XHENET
Lavdia i takon Allahut.
Salavatet dhe selamet qofshin mbi Muhammedin (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të).
Xheneti është vendbanim i të devotshmëve. Vendbanim me kopshte nën të cilët rrjedhin lumenj, vendbanim në të cilin pallatet janë me tulla të arta e të argjendta dhe balta e tij është misk.
Në xhenet gjithashtu ka njerëz, të cilët qeshin e nuk qajnë, ka fytyra të shndritura e të gëzuara. Begatitë e tij janë të përhershme. Në të mund të shihet Allahu i Lartësuar.
Në xhenet ka gjëra, të cilat nuk i ka parë syri, nuk i ka dëgjuar veshi e as nuk i ka paramenduar mendja e njeriut. Të bëjmë një shëtitje me fjalët e Allahut në xhenet:
“Dhe përgëzoji ata që besojnë dhe punojnë mirësi e drejtësi (sipas këtij besimi), se për ta do të ketë kopshte të begatë (të xhenetit) nën të cilët rrjedhin lumenj. Çdo herë që do t’u shërbehet me fruta të tij, ata do të thonë: “Këta janë nga ç’na është shërbyer më parë”, e atyre do t’u jepen gjëra të ngjashme (në formë, por me shije të ndryshme); atje do të kenë bashkëshorte të pastra (pa të përmuajshme, pa nevoja) dhe atje do të qëndrojnë përgjithmonë.” (Bekare, 25).
“Por ata që besojnë (në njëshmërinë e Allahut dhe në gjithçka që përmban Islami) dhe bëjnë vepra të njerëzve të drejtë, Ne do t’i pranojmë ata në Kopshtet (e xhenetit) poshtë të cilëve rrjedhin lumenj, për të banuar atje përgjithmonë. Atje do të kenë për bashkëshorte vasha të dëlira. Do t’i pranojmë edhe nën hije të gjera e gjithnjë e më të thella.” (Nisaë, 57).
“Allahu u ka premtuar besimtarëve dhe besimtareve kopshte të begat të xhenetit nën të cilët rrjedhin lumenj për të banuar ndër ta ngaherë dhe në vilat mahnitëse në kopshtet e xhenetit të Adnit. Por lumturia më e madhe është Kënaqësia e Allahut. Ky është ai ngadhënjimi më i madh.” (Tevbe, 72).
“Ndërsa ata që besuan (në Allahun, në të Dërguarin e Tij, në Islam) dhe punuan mirësi e drejtësi, do të futen në kopshtet e xhenetit nën të cilët rrjedhin lumenj për të banuar atje përgjithmonë, me lejen dhe vullnetin e Zotit të tyre. Përshëndetja e tyre atje do të jetë: Selam (paqe!)“ (Ibrahim, 23).
“Me të vërtetë që muttekunët (të përkushtuarit në besimin e pastër islam) do të jenë ndër kopshte të begatë dhe lumenj (të xhenetit). Në Kuvendin e së Vërtetës (në xhenet) pranë Mbisunduesit Fuqiplotë (Allahut, i Gjithëlavdëruari, më i Larti, Zotëruesi i Madhështisë dhe Nderimeve).” (Kamer, 54-55).
“Përveç robërve të zgjedhur të Allahut (njerëzit me besim të plotë, të bindur, besimtarë të vërtetë në Fenë e Allahut, në Islam). Për këta do të ketë dhuratë të njohur (në kopshtet e xhenetit), Fruta; dhe do të nderohen, Në Kopshtet e lumturisë, Në frone të nderit përballë njëri-tjetrit. Rrotull do t’u sillen kupa me pije të kulluar, E bardhë, e shijshme për ata që e pinë. Nuk ka në të as gaul (dhembje, shqetësime ose gjynahe) që të vijnë prej saj dhe as nuk do të helmohen a dehen prej saj. Dhe me ta do të jenë gra të dëlira me sy të mëdhenj me bukuri e mrekulli që i ndalojnë shikimet e tyre (duke mos dëshiruar askënd veç bashkëshortëve të tyre). (Të brishta, të pastra) si të ishin vezë (të fshehura) të ruajtura mirë.” (Safatë, 40-49).
”Sigurisht që muttekunët (të përkushtuarit në besimin e pastër islam) do të jenë në vendin e sigurisë (xhenet). Ndër kopshte e burime, veshur në mëndafsh të butë e mëndafsh të trashë përballë njëri-tjetrit, Kështu (do të jetë) dhe do t’i martojmë ata me hyritë (bukuroshet e brishta) me sy të mëdhenj të mrekullueshëm. Ata do të kërkojnë aty nga çdo lloj frute në paqe e siguri; Kurrë më nuk do të shijojnë atje vdekjen, përveç vdekjes së parë (në dynja) dhe Ai (Allahu) do t’i ruajë ata prej ndëshkimit të zjarrit flakërues, si Mirësi nga Zoti yt! Mu kjo do të jetë vërtet arritja më e lartë!” (Duhanë, 51-57).
Të nderuar agjërues!
Kjo është vetëm një shëtitje e vogël në xhenet.
Allahu im! Mos më privo nga këto të mira!

NATA E KADRIT
Lavdia i takon Allahut.
Salavatet dhe selamet qofshin mbi Muhammedin (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të).
Të nderuar agjërues!
Muaji Ramazan ka edhe një natë të veçantë, e cila ka rëndësinë dhe bekimin e vet. Nata e Kadrit është një natë plot me të mira, një natë e ndershme, me vlerë të madhe dhe me bereqete të shumta. Allahu i Lartësuar thotë:
“Ne e zbritëm atë (Kur’anin) në Natën e Kadrit. E ç’të bëri ty të dish se ç’është Nata e Kadrit? Nata e Kadrit është më e rëndësishme se një mijë muaj! Me lejen e Zotit të tyre në (atë natë) të zbresin engjëjt dhe shpirti (Xhibrili) për secilën çështje. Ajo (që përcakton Zoti) është paqe deri në agim të mëngjesit.” (Kadr, 1-5).
Nata e Kadrit në realitet është mundësi për të zgjatur ymrin, sepse një mijë muaj vlejnë më shumë sesa tetëdhjetë e tre vjet, kurse ai që e arrin këtë natë dhjetë herë është sikur të kishte jetuar tetëqind e tridhjetë vjet. Nata e Kadrit është më e rëndësishme se një mijë muaj, domethënë më e mirë se tetëdhjetë e tre vjet e katër muaj.
Prej bereqeteve të kësaj nate është se ai që e ngjall me adhurime, me besim dhe shpresë për shpërblime, i falen mëkatet që ka bërë më herët. Fjala kadr ka kuptimin e vendimit dhe ka domethënien e natës së vendimit, rregullimit dhe gjykimit.
“Në atë (natë) zgjidhet çdo çështje në mënyrë të prerë.” (Duhanë,  4).
Muhammedi (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të) ka thënë:
“Kush e kalon natën e Kadrit duke u lutur i penduar, i falen të gjitha mëkatet e kaluara.”
Prandaj është kujdesur i Dërguari ynë që t’u tregonte besimtarëve se kur vinte kjo natë, që të përfitonin nga mirësitë e saj. Aishja, gruaja e tij, na tregon se i Dërguari (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të) ka thënë:
“Kërkojeni Natën e Kadrit në netët tek, në dhjetë ditët e fundit të Ramazanit.”
Po ashtu, Aishja na thotë se e kishte pyetur të Dërguarin se çfarë lutjeje, duaje, kërkese t’i bëjmë Allahut në këtë natë, e ai i qe përgjigjur me këtë lutje:
“All-llahumme in-neke afuv-vun, kerimun, tuhib-bu el afve, fa’fu an-ni.” – (O Zoti im, Ti je Falës i Madh e Bujar, do që të falësh, më fal mua!).
Nata e Kadrit është natë e paqes, sepse është nata e parë në të cilën ka zbritur Kur’ani. Pra, Allahu dëshiron për botën paqe dhe siguri, pastrimin e zemrës dhe të shpirtit nga urrejtjet. Nata e Kadrit është lindja e Islamit, prandaj edhe duhet të jetë pikënisja e muslimanit.
Ne kemi pasur fatin e lumtur që i Madhi Zot të na bëjë muslimanë, të jemi pasues të këtij libri të shenjtë, Kur’anit, që Zoti me madhërinë e Tij natën që ka filluar të zbresë në tokë e ka cilësuar “më e vlefshme se një mijë muaj”.
Le ta nderojmë këtë natë të bekuar duke i kërkuar ndjesë të Madhit Zot për gabimet e mëkatet që kemi bërë e t’i lutemi që të na udhëheqë e të na bëjë prej atyre që e mësojnë Kur’anin, i kuptojnë dhe i zbatojnë mendimet e tij.
Të nderuar agjërues! I lutemi Allahut të Lartësuar:
“All-llahumme in-neke afuv-vun, kerimun, tuhib-bu el afve, fa’fu an-ni.” – (O Zoti im, Ti je Falës i Madhe e Bujar, do që të falësh, më fal mua!).

MUHAMMEDI (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të) PËRSHKRUAN XHENETIN (1)
Lavdia i takon Allahut.
Salavatet dhe selamet qofshin mbi Muhammedin (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të).
Të nderuar agjërues!
Muhammedi (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të) e ka përshkruar qartë xhenetin, të cilin Zoti ua ka premtuar njerëzve të devotshëm, që muslimani të qetësohet dhe të kënaqet në të.
– Kush do të hyjë i pari në xhenet?
Muhammedi (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të) ka thënë:
“Do të vij Ditën e Gjykimit te dera e xhenetit dhe do të kërkoj që të hapet, e roja do të pyes: “Kush është?” Do të përgjigjem: “Muhammedi.” Do të thotë: “Jam i urdhëruar që të mos ia hap askujt para teje.” (Shënon Muslimi).
– Çfarë cilësish do të kenë grupi që do të hyjë në xhenet?
Muhammedi (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të) ka thënë:
“Grupi i parë (i njerëzve), i cili do të hyjë në xhenet, do t’i kenë fytyrat si hëna natën e katërmbëdhjetë e ata do të jenë si ylli flakërues në qiell që ndriçon. Nuk e kryejnë nevojën as të madhe e as të vogël, nuk pështyjnë, krehrit do t’i kenë të artë, e era e djersës do të jetë erë misku. Gratë e tyre do të jenë hyri. Forma e tyre do të jetë në formë të një njeriu, në formë të babait të tyre Ademit: me gjatësi 60 bërryla (30 metra).” (Shënon Buhariu).
– Cili është përshkrimi i hyrjeve të xhenetit?
Muhammedi (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të) ka thënë:
“Kush i shpenzon dy lloje nga pasuria e tij në rrugën e Allahut, do të thirret nga dyert e xhenetit: “O rob i Allahut, kjo është e mira; kush ka qenë prej atyre që e kanë falur namazin, do të thirret nga dera e namazit; kush ka qenë prej luftëtarëve, do të thirret nga dera e xhihadit; kush ka qenë prej agjëruesve, do të thirret nga dera e Rejjanit (kjo është derë në të cilën hyjnë vetëm ata që kanë agjëruar); kush ka qenë prej dorëdhënësve, do të thirret nga dera e sadakasë.” Ebu Bekri ishte i pranishëm dhe e pyeti Muhammedin: “O i Dërguar i Allahut, a është ndokush, i cili do të thirret prej të gjitha dyerve?” I Dërguari i Allahut iu përgjigj: “Po, dhe shpresoj se ti do të jesh prej tyre.” (Shënon Buhariu).
– A ka vdekje në xhenet?
Muhammedi (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të) ka thënë:
“Kur të hyjnë banorët e xhenetit në xhenet, do të thërret një thirrës: “Për ju do të ketë jetë përgjithmonë dhe nuk do të vdisni kurrë. Për ju do të ketë shëndet dhe kurrë nuk do të sëmureni, do të jeni gjithnjë të rinj, kurrë nuk do të plakeni dhe për ju do jetë kënaqësia dhe kurrë nuk do të mërziteni.” (Shënon Muslimi).
– Si janë të cilësuar banorët e xhenetit?
Muhammedi (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të) ka thënë:
“Do të hyjnë banorët e xhenetit në xhenet me pak flokë, sikurse t’i kenë të lyera me këna, dhe do të jenë me moshë tridhjetë apo tridhjetë e tre vjeçare.” (Shënon Ahmedi).
“Do të hyjnë në xhenet popuj (njerëz), e zemrat e tyre do të jenë si zemrat e shpendëve.” (Shënon Muslimi).
“Do t’i jepet besimtarit në xhenet forcë kaq dhe kaq për marrëdhënie seksuale.” Është pyetur: “O i Dërguar i Allahut, vërtet do të jepet aq?” Tha: “Do t’i jepet forcë sa njëqind vetë.” (Shënon Tirmidhiu).
“Kush hyn në xhenet, do të begatohet e nuk do të ketë dëshpërim, nuk i vjetrohen rrobat dhe nuk i kalon rinia.” (Shënon Muslimi).
Të nderuar agjërues! Hyrje e ndershme, përshkrim i bukur, të rinj dhe të pavdekshëm. Shpejtoni për në xhenetin e Allahut të Lartësuar!
Allahu im! Na i mundëso e mos na privo nga këto të mira!

MUHAMMEDI(Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të) PËRSHKRUAN XHENETIN (2)
Lavdia i takon Allahut.
Salavatet dhe selamet qofshin mbi Muhammedin (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të).
Të nderuar agjërues!
Muhammedi (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të) e ka përshkruar qartë xhenetin, të cilin Zoti ua ka premtuar njerëzve të devotshëm, që muslimani të qetësohet dhe të kënaqet në të.
– Cili është përshkrimi i grave të xhenetit?
Muhammedi (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të) ka thënë:
“Sikur të dilte (paraqitej) në tokë një grua e xhenetit, do të ndriçonte e tëra dhe do të mbushej me erë. Vetëm shamia në kokën e saj është më e mirë (më e vlefshme) se gjithë bota dhe çka në të.” (Shënon Buhariu).
“Gratë e banorëve të xhenetit do t’u këndojnë burrave të tyre me zërat më të bukur, të cilët nuk i dëgjuar kurrë, vërtetë ajo çka do të këndojnë është:Ne jemi bukuroshet e zgjedhura, Gratë e njerëzve të ndershëm,Ne jemi të përhershme, nuk vdesim, Jemi të sigurta, nuk frikësohemi. Ne këtu banojmë dhe kurrë nuk do t’ ju lëshojmë.
– Cili është përshkrimi i ushqimit të xhenetit?
Muhammedi (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të) ka thënë:
“Do të hanë dhe do të pinë banorët e xhenetit e nuk do të kryejnë nevojë as të madhe e as të vogël e as nuk do të pështyjnë, nevojën do ta kryejnë përmes gogësimës, ndërsa gogësima e tyre do të ketë aromë misku. Atyre do t’u bëhet shprehi madhërimi i Allahut si frymëmarrja.” (Shënon Muslimi).
“Vërtet në xhenet ka det me ujë, det me mjaltë, det me qumësht dhe det me verë, e pastaj prej tyre rrjedhin lumenjtë e xhenetit.” (Shënon Tirmidhiu).
– Si janë përshkruar dhomat e xhenetit?
Muhammedi (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të) ka thënë:
“Banorët e xhenetit i shikojnë dhomat që janë përmbi ta, siç e shihni ju yllin lindor apo perëndimor në horizont, në krahasim me vlerat tuaja ndaj njëri-tjetrit.” I thanë: “O i Dërguar i Allahut, ato janë gradat e Lajmëtarëve të Allahut, a thua vallë nuk do të mund t’i arrijë askush tjetër përveç tyre?” Tha: “Gjithsesi, pasha Atë, i Cili e ka shpirtin tim në dorën e Tij, ka burra që besuan në Allahun dhe iu besuan Lajmëtarëve.” (Shënon Buhariu).
– Si e ka përshkruar Muhammedi (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të) tregun e xhenetit?
Muhammedi (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të) ka thënë:
“Vërtetë në xhenet ka një treg në të cilin çdo të premte takohen banorët e xhenetit. Fryn një erë e veriut në fytyrat dhe rrobat e tyre e do t’u shtohet atyre edhe më tepër mirësia dhe bukuria. E kur të kthehen te familja (gratë) e tyre, do t’u thonë: “Për Allahun, ju qenka shtuar mirësia dhe bukuria!” “Për Allahun, edhe juve ju qenka shtuar mirësia dhe bukuria”, do t’u përgjigjen ata.” (Shënon Muslimi).
– Cila është dhuntia më e madhe në xhenet?
Muhammedi (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të) ka thënë:
“Kur të hyjnë banorët e xhenetit në xhenet dhe banorët e xhehenemit në xhehenem, thërret një thirrës: “O banorë të xhenetit, ju keni premtim nga Allahu që Ai dëshiron ta realizojë.” E thonë (banorët e xhenetit): “A nuk na e rëndoi Allahu peshojën (për veprat e mira), na i zbardhi fytyrat, na fyti në xhenet e na shpëtoi nga zjarri? Largohet perdja (hixhabi) e do të shikojnë në Të (Allahun), e për Allahun, nuk iu ka dhënë Allahu atyre asnjë send më të dashur e më të mirë për sytë e tyre se shikimi i Tij.” (Shënon Buhariu).
Të nderuar agjërues!
Allahu im! Të lutemi me emrat e Tu të Bukur dhe cilësitë e Tua të larta, na i mundëso të gjitha këto!

ËMBËLSIA E IMANIT
Lavdia i takon Allahut.
Salavatet dhe selamet qofshin mbi Muhammedin (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të).
Të nderuar agjërues!
Njëra ndër çështjet themelore dhe të domosdoshme në fe për muslimanin është dashuria dhe respekti real ndaj Muhammedit (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të). Për nivelin e dashurisë ndaj Muhammedit (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të) duhet të mësojë çdo besimtar dhe këtë çështje ta këtë në konsideratë çdo herë. Të kujtojmë hadithin që transmeton Enesi, Allahu qoftë i kënaqur me të, nga i Dërguari (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të), ku ai ka thënë:
“Tri gjëra, nëse janë tek personi, do të gjejë ëmbëlsinë e imanit (besimit): të jenë Allahu dhe i Dërguari i Tij më të dashurit tek ai se çdo gjë tjetër përveç tyre…” (Shënon Buhariu dhe Muslimi).
Po ashtu transmeton Enesi, Allahu qoftë i kënaqur me të, nga Muhammedi (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të), se ka thënë:
“Nuk beson askush prej jush derisa të jem tek ai më i dashur sesa prindi i tij, fëmija i tij dhe të gjithë njerëzit.” (Shënon Buhariu dhe Muslimi).
Nga këto dy hadithe bëhet e qartë dashuria dhe respekti ndaj të Dërguarit të Allahut të Lartësuar (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të). Ajo duhet të jetë më e madhe se ndaj çdokujt tjetër, bile duhet ta duash më shumë se veten tënde, prindërit e tu, bashkëshorten tënde dhe fëmijët e tu.
Dashuria që duhet të manifestohet ndaj të Dërguarit të Allahut të Lartësuar (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të) nuk mjafton të bëhet vetëm një herë në javë, apo një herë në muaj, ose një herë në vit. Nuk mjafton një organizim me një mbrëmje ku paraqitet një kumtesë mbi jetën e Muhammedit (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të), madje në formë mjaft të zbehur dhe jo shkencore, e më pas ky organizim pasohet edhe nga një grup recituesish që i ngjason një shfaqjeje teatrale, apo promovimi kulturor që i ngjan spektaklit klasik dhe kështu mendohet se është kryer obligimi ndaj një të Dërguari të Allahut (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të).
Pra, dashuri nuk na qenkan disa poezi që recitohen e as disa ilahi që këndohen, por bindja ndaj Allahut dhe të Dërguarit (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të). Nuk mjafton vetëm thënia me gojë, unë e dua Muhammedin (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të), por kërkohet pasimi, shkuarja pas mësimeve të tij. Allahu i Lartësuar nuk kërkon nga besimtarët vetëm falënderim, por kërkon bindje dhe nënshtrim:
“Thuaj! Nëse e doni Allahun, atëherë ejani pas meje që Allahu t’ju dojë, t’ju falë mëkatet tuaja, se Allahu është që falë shumë, mëshiron shumë. Thuaj! Binduni Allahut dhe të Dërguarit, e nëse ata refuzojnë, atëherë Allahu nuk i do jobesimtarët.” (Ali Imran, 31- 32).
Të nderuar besimtarë! Abdullah bin Mes’udi thotë: “Të jesh ekonomik në Sunet është më mirë sesa të angazhohesh në bid’at.”
Besimtari duhet të jetojë në suaza të mësimeve të Sunetit dhe kështu duhet ta organizojë jetën në kuadër të Sunetit dhe përpjekja e tij të jetë vetëm për ta kënaqur Allahun dhe të Dërguarin e Tij (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të).
Në vazhdim po ju prezantojmë disa rregulla, të cilët duhet t’i mësojmë. Ato janë:
1. Dashuria ndaj të Dërguarit (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të) është obligim.
Allahu i Lartësuar thotë: “Pejgamberi është më i ndjeshëm ndaj besimtarëve sesa ata ndaj vetë vetvetes së tyre …” (Ahzabë, 6).
2. Vlera e dashurisë së të Dërguarit (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të).
Allahu i Lartësuar në Kur’an thotë: “E kush do që i bindet Allahut dhe të Dërguarit, të tillët do të jenë së bashku me ata që Allahu i shpërbleu: (me) Pejgamberët, besnikët e dalluar, dëshmorët dhe me të mirët. Sa shokë të mirë janë ata!” (Nisaë, 69).
3. Dashuri do të thotë përkrahje dhe mbrojtje e Sunetit.
Me mbrojtje dhe përkrahje kuptojmë nxënien përmendësh të Sunetit dhe praktikimin e tij në jetën e përditshme.
4. Dashuria ndaj Sunetit do të thotë të gjykosh me të.
Muhammedi (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të) thotë: “Kapuni për Sunetin tim dhe të kalifëve të drejtë e udhëzues pas meje, kapuni për të me dhëmballë.” (Shënon Ebu Davudi, hadithi është sahih).

I LUTEM ALLAHUT (1)
Lavdia i takon Allahut.
Salavatet dhe selamet qofshin mbi Muhammedin (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të).
Të nderuar agjërues!
I lutemi Allahut të Lartësuar me lutjet nga Kur’ani:
Zoti ynë! Pranoje (këtë shërbim) prej nesh. Vërtet, Ti je Gjithëdëgjuesi, i Gjithëdituri!
Zoti ynë! Bëna të nënshtruar ndaj Teje edhe pasardhësit tanë një popull musliman (të nënshtruar ndaj Teje); tregona edhe Menasikun (gjithë veprimet dhe mënyrën e vizitës së Shtëpisë, Qabesë, në Mekë, haxhin, umren) dhe na e prano pendimin tonë. Vërtet Ti je Ai, i Cili e pranon pendimin (e robërve të Tu), Mëshirëploti!Zoti ynë! Dërgo nga mesi i tyre një të Dërguar, i cili do t’u sjellë atyre Fjalët e Tua dhe drejtoji ata me Libër dhe Hikmeh (dijen e plotë mbi Fenë e Allahut)!
Zoti ynë! Na jep nga Begatitë e Tua në këtë botë!
Zoti ynë! Mos na ndëshko në qoftë se harrojmë, apo biem në gabime. Zoti ynë! Mos na ngarko me barrën e atyre, të cilët i detyrove para nesh (jehuditë dhe të krishterët). Zoti ynë! Mos na ngarko me barrë më të rëndë sesa kemi mundësi për të (që ta mbajmë). Na fal ne, dhe na liro nga gjynahet dhe kij Mëshirë për ne. Ti je Mevla (Mbrojtësi, Ruajtësi) ynë, pra, na ndihmo dhe na jep fitore përmbi popullin kafir (mohues, mosbesimtar)!
Zoti ynë! Mos na i lër zemrat tona që të shmangen nga e vërteta pasi Ti na ke udhëzuar dhe na dhuro mëshirë nga Mëshira Jote. Vërtet, Ti je Dhuruesi i Madh!
Zoti ynë! Ne vërtet kemi besuar, kështu pra, falna gjynahet tona dhe na shpëto nga ndëshkimi i Zjarrit!
Zoti ynë! Na i fal gjynahet tona dhe tejkalimet në punët tona dhe bëna këmbëngulës e të vendosur (në luftë) dhe na ndihmo e na jep fitore mbi popullin mosbesimtar!
Zoti ynë! Na siguro çfarë Ti na premtove me anë të të Dërguarve të Tu dhe mos na pikëllo Ditën e Ringjalljes! Vërtet Ti kurrë nuk e thyen Premtimin!
Zoti ynë! Ne gabuam e i bëmë keq dhe e humbëm veten tonë. Dhe nëse Ti nuk na fal dhe nuk na mëshiron, ne me siguri atëherë do të jemi prej të humburve!
Zoti ynë! Na dhuro durim dhe na bëj që të vdesim muslimanë!
O Zoti ynë! Më bëj mua që të plotësoj faljen e rregullt të përcaktuar, po kështu bëji edhe nga pasardhësit e mi. Zoti ynë! Dhe ma prano duanë!
O Zoti ynë! Më fal mua dhe prindërit e mi si dhe gjithë besimtarët Ditën që do të ngrihet llogaria!
Zoti ynë! Na dhuro neve nga gratë tona dhe fëmijët tanë të atillë që të jenë qetësia e syve tanë dhe na bëj prijës të muttekinëve!
Zoti ynë! Ti përfshin gjithçka në Mëshirë dhe Dije, fali pra ata që pendohen e ndjekin Udhën Tënde dhe ruaji ata nga ndëshkimi i zjarrit flakërues!
Zoti ynë! Na fal ne dhe vëllezërit tanë që qenë para nesh në besim dhe mos na fut në zemrat tona asnjë grimcë urrejtje ndaj atyre që besuan. Zoti ynë! Vërtet që Ti je shumë Dashamirës, Mëshirëplotë!
Të nderuar agjërues!
Dhe Ai është Allahu; La ilahe il-la Huve (askush nuk ka të drejtë të adhurohet përveç Atij). Për të është gjithë lavdërimi dhe falënderimi në të parën (në këtë botë) dhe në të fundit (në jetën e pasosur). Dhe Atij i takon Vendimi dhe tek Ai do të ktheheni (ju të gjithë).

I LUTEM ALLAHUT (2)
Lavdia i takon Allahut.
Salavatet dhe selamet qofshin mbi Muhammedin (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të).
Të nderuar agjërues!
Nëse dëshironi, le t’i lutemi Allahut të Lartësuar së bashku:
Allahu im! Ajo që më është dhënë mua apo ndonjërit prej krijesave të Tua nga begatitë, e tëra është vetëm nga Ti ‎që Je i pashoq; Ty të qoftë lavdërimi dhe falënderimi!‎Më mjafton mua Allahu; s’ka të adhuruar tjetër përveç Tij. Tek Ai jam mbështetur dhe Ai është Zoti i Arshit ‎të Madh!
Allahu im! Më largo mua prej mëkateve të mia siç e ke larguar lindjen prej perëndimit! Zoti im! Më pastro prej gabimeve siç pastrohet këmisha e bardhë prej papastërtisë!
Allahu im! Kërkoj prej Teje të gjitha gjërat e dobishme që i di dhe që nuk i di, që janë dhuruar e do të dhurohen në të ardhmen! Zoti im! Tek ti mbështetem prej të gjitha të këqijave që i di e që nuk i di!
Allahu im! Po më le vetëm për vetëm me veten time, më ke shtyrë në dobësi, në nevojtari, në gabime e në mëkat. Unë i besoj vetëm mëshirës Tënde; m’i fal të gjitha mëkatet, sepse mëkatet vetëm Ti i fal! Ma prano pendesën, sepse Ti je që i pranon pendesat dhe je shumë mëshirues!
Allahu im! Ti je më i merituari për të t’u kujtuar emri, vetëm Ti e meriton të adhurohesh! Ti je Zoti Mëshirues e Bamirës! Për hir të bukurisë së fytyrës me të cilën janë ndriçuar dhe për hir të të gjitha të drejtave që janë të drejtat e Tua, të kërkoj falje këtë mëngjes e këtë mbrëmje e të lutem të më mbrosh nga zjarri me fuqinë Tënde!
Allahu im! Mbrohem tek Ti nga dituria që s’jep dobi, nga zemra që s’dridhet, nga nefsi që nuk ngopet, nga lutja që s’merr përgjigje!
Allahu im! Kërkoj prej Teje vendosmëri në punën time, qëndrueshmëri në rrugën e drejtë! Kërkoj të falënderoj për të mirat e Tua! Zoti im! Të lutem të me ndihmosh që të bëj punë të mira, që t’i braktis të këqijat dhe t’i dua të varfrit, të lutem të më falësh, të më mëshirosh! Lus prej Teje dashurinë Tënde, dashurinë e të dashurve të Tu dhe dashurinë e veprave që do të më ofronin te dashuria Jote!
Allahu im! Kërkoj prej Teje fillimin dhe fundin e dobive, ato më të gjërat, të parat dhe të fundit, të dallueshmet e të fshehtat si dhe gradën më të lartë të xhenetit!
Allahu im! Na ndihmo të të përmendim, të të falënderojmë dhe të të adhurojmë bukur e mirë!
Allahu im! Na e bëj fundin të mirë në të gjitha punët tona, na mbro nga turpërimi në këtë botë dhe nga ndëshkimi Yt në botën tjetër!
O Zoti im, më jep shëndet në trupin tim! O Zoti im, më jep shëndet në të dëgjuarit tim! O Zoti im, më jep ‎shëndet në të parit tim! S’ka të adhuruar tjetër përveç Teje. O Zoti im, kërkoj mbrojtjen Tënde nga kufri ‎‎(mosbesimi) e varfëria dhe kërkoj mbrojtjen Tënde nga dënimi i varrit. S’ka të adhuruar tjetër përveç Teje!‎I Madhëruar qoftë Allahu, aq sa është numri i krijesave të Tij dhe aq sa dëshiron Ai vetë, po aq sa është i ‎bukur Arshi i Tij dhe sa ngjyra e pasosur (pafund) për t’i shkruar fjalët e Tij!
Allahu im! Të lutem më jep dituri të dobishme e furnizim të mirë dhe të lutem Të m’i pranosh veprat e mia!

SADAKATUL FITRI
Lavdia i takon Allahut.
Salavatet dhe selamet qofshin mbi Muhammedin (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të).
Të nderuar agjërues!
Muhammedi (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të) e ka obliguar Sadakatul-Fitrin në Muajin e Ramazanit për robin, të lirin, mashkullin, femrën, fëmijën dhe plakun musliman, qoftë nga sa’ë hurme ose elbi. (Shënon Buhariu).
Muhammedi (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të) ka urdhëruar të jepet Sadakatul-Fitri para se të nisen për në namaz. (Shënon Buhariu).
Muhammedi (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të) e bëri obligim Sadakatul-Fitrin për pastrimin e agjëruesit nga përgojimi dhe fjalët e turpshme; me agjërimin ai (Muhammedi, lavdë­ri­mi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të) e obligon t’i ushqejë të varfrit; ai që e jep Sadakatul-Fitrin para namazit pranohet e kush e jep pas namazit (të Bajramit) është sadaka (lëmoshë) e rëndomtë. (Shënon Ebu Davudi).
Vitrat obligohen të jepen para agimit të mëngjesit në ditën e Bajramit të Vitrit (Bajramit të Madh – Fitër Bajrami), kurse për atë që vdes në këtë kohë ose lind pas kësaj kohe, nuk janë obligim. Më mirë është të jepen para namazit të Bajramit.
Sadakatul-Fitri jepet për çdo person një të varfëri. Preferohet dhënia për fëmijën që është në bark për shkak se Uthmani, Allahu qoftë i kënaqur me të, ka vepruar ashtu.
Për sa i përket llojit të asaj që jepet për fitra, Ibën Kajimi, Allahu e mëshiroftë, thotë: “Këto ishin ushqimi më i shpeshtë në Medinë dhe në vendet e krahinat ku ushqimi është tjetër, atyre u takon të japin një sa’ë nga ai ushqim. Dhe nëse ushqimi nuk është nga drithërat, si qumështi, mishi dhe peshku, duhet të japin fitrat e tyre nga ushqimi që kanë në atë vend, çfarëdo lloji qoftë ai. Pra lejohet edhe dhënia miell.
Sadakatul Fitri është e drejtë e fukarasë dhe i jepet vetëm atij.
Po ashtu duhet të theksojmë se sadakatul fitri jepet në llojet e ushqimit dhe nuk jepet vlera e ushqimit në të holla edhe pse disa dijetarë këtë e kanë lejuar, por mendimi i parë është i qëndrueshëm.
Të nderuar agjërues!
Muaji i Ramazanit po përfundon, nuk ka mbetur veçse pak kohë. Ai, i cili nga ju është angazhuar në bamirësi, le të falënderojë Allahun e Lartësuar, le të kërkojë prej Tij pranim dhe shpërblim. Ai njeri, i cili ka qenë mospërfillës, le të pendohet dhe le të kërkojë falje nga Allahu i Madhëruar.
Ebu Hurejra, Allahu qoftë i kënaqur me të, tregon se i Dërguari (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të), duke hipur në minber, tha:
“Amin, amin, amin!” I thanë: “O i Dërguar i Allahut, duke hipur në minber të dëgjuam duke thënë: Amin, amin, amin!” Tha: “Më erdhi Xhibrili (alejhi selam) e më tha: “Cili e takon Ramazanin e nuk i falen mëkatet dhe hyn në xhehenem, e largoftë Allahu! Thuaj amin, e unë thashë amin.” (Shënon Ahmedi).
Allahu im! I kam bërë padrejtësi të madhe vetvetes, kurse askush përveç Teje nuk i fal mëkatet, më fal me falje prej Teje dhe më mëshiro, sepse Ti je Falësi dhe i Mëshirshmi!

LAMTUMIRË RAMAZAN
Lavdia i takon Allahut.
Salavatet dhe selamet qofshin mbi Muhammedin (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të).
Të nderuar agjërues!
Allahu i Lartësuar thotë: “Pra, ka shpëtuar ai që e pastroi vetveten. E ka dështuar ai që e poshtëroi vetveten.” (Shems, 9-10).
Kërkesat e Kur’anit vijnë njëra pas tjetrës duke thërritur besimtarin për përqendrim në të mira, në udhëzim dhe adhurim.
“Dhe adhuroje Zotin tënd, derisa të vijë ty e vërteta (vdekja).” (Hixhr, 99).
Porosi hyjnore të drejtuara të gjithë muslimanëve, qofshin individë ose shoqëri, që të organizojnë çështjet e tyre në bazë të Islamit, që të vazhdojnë sipas metodës së fesë, që të ndalen në kufijtë e fesë, t’u përgjigjen urdhrave të fesë, të ndalen nga ndalesat në formën dhe mënyrën më të plotë. Kështu besimtarëve u realizohet lumturia e përhershme dhe përfundimi i sigurt. Allahu i Lartësuar thotë:
“Ata që thanë: Allahu është Zoti ynë dhe qëndruan besnikërisht, për ta nuk ka frikë dhe ata nuk do të pikëllohen. Të tillët janë banues të xhenetit, aty do të jenë përgjithmonë, atë e kanë shpërblim për veprat që bënë.” (Ahkaf, 13- 14).
“Dhe thuaj: Veproni, Allahu do ta shohë veprën tuaj, edhe i Dërguari i Tij e besimtarët, e më vonë do të ktheheni te njohësi i të fshehtës dhe të dukshmes, e do t’ju njoftojë për atë që vepruat.” (Tevbe, 105).I
nderuari besimtar dhe e nderuara besimtare!
I lumtur është ai që e ka mbushur kohën duke e përmirësuar ahiretin e tij, nuk e kanë hutuar kërkesat e kësaj jete nga obligimet që ka ndaj Krijuesit të tij dhe nuk e kanë larguar dëshirat e kësaj jete nga të vërtetat e ahiretit të përhershëm.
Ti që ke shijuar ëmbëlsinë e besimit, kujdes nga shijimi i hidhësisë së mëkatit, bëhu i mirë dhe i devotshëm edhe pas Ramazanit, siç ke qenë gjatë Ramazanit.
Dije, vëllai im musliman, se ai që ka agjëruar Ramazanin e pastaj e pason me agjërimin e gjashtë ditëve të muajit Sheval, i shënohet shpërblim sikurse të kishte agjëruar tërë vitin, siç na ka treguar i Dërguari (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të).
Është i pëlqyeshëm agjërimi i gjashtë ditëve të Shevalit, kurse për atë që ka ditë për të kompensuar, kompensimi ka përparësi. Tashmë po dalim nga muaji i bekuar i Ramazanit me fuqi, energji dhe vullnet të akumuluar për gjithë vitin vijues. Jemi më të bindur dhe e ndiejmë veten më të përgatitur shpirtërisht, psikikisht, moralisht të mobilizuar dhe të gatshëm për Ramazanin tjetër.
Së fundi, e lusim Allahun të na i pranojë adhurimet që kemi bërë gjatë këtij muaji; agjërimin, lutjet, faljet e namazeve, leximin e dëgjimin e Kur’anit, sadakatul fitrin dhe të gjitha veprat e tjera të mira!
O Allah! Të lutemi të na japësh udhëheqje dhe devotshmëri, falje dhe pasuri!
O Allah! Na i mbulo të metat tona e na qetëso në momentet trishtuese!
O Allah! Përmirëso gjendjen e muslimanëve dhe cakto drejtues mbi ta më të zgjedhurit të tyre!
O Allah! Pranoje lutjen tonë, Ti je Dëgjues, i Ditur. Prano pendimin tonë, Ti je Pranues i pendimit dhe Mëshirues! Na fal ne, prindërit tanë dhe të gjithë muslimanët!

ALLAHU  EKBER
Lavdia i takon Allahut.
Salavatet dhe selamet qofshin mbi Muhammedin (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të).
Allahu Ekber, Zoti është më i Madhi dhe vetëm për Të janë lavdërimet!
Allahu Ekber, derisa të ketë zëra për t’u ngritur për madhërimin e Tij!
Allahu Ekber, që të hapen dyer e qiejve me mëshirën e Tij në këtë mëngjes të bekuar!
Allahu Ekber, derisa të jemi në këtë botë edhe zbresin bekimet e Tij mbi ne!
Allahu Ekber, derisa të vazhdojnë zemrat e besimtarëve të jenë të bashkuara në këtë ditë të bekuar!
Allahu Ekber, përderisa të vazhdojnë të bashkëpunojnë besimtarët, të mbahen premtimet dhe të zbuten zemrat!
Allahu Ekber pa ndërprerë, lavdëruar qoftë gjithmonë i Madhi Zot, u përmendtë Emri i Tij mëngjes e mbrëmje!
Vëllezër muslimanë!
Dita e Bajramit është prej ditëve të bekuara nga i Madhi Zot. Besimtarët mblidhen në këtë mëngjes të pastër, në shpirt e në trup, falënderojnë të madhin Allah. Tani në këtë mëngjes besimtarët ngrenë duart dhe presin shpërblimin nga Zoti si pagesë për agjërimin e muajit të shenjtë të Ramazanit.
Urime pra për ju që kryet detyrën dhe për shpërblimin e madh që ju pret e për kënaqësinë e Zotit që fituat!
Urojmë shkuarjen tuaj në mëngjes duke thënë tekbire e duke falënderuar të Madhin Zot. Është me të vërtetë një gjë e shkëlqyeshme si shenjë e Bajramit thënia e tekbirit, me të cilin e ngrenë zërin muslimanët, në Lindje e në Perëndim. Të gjithë thërrasin Një të Adhuruar, Allahun, drejtimi i tyre është i njëjtë dhe ndjenja e kënaqësisë i mbulon të gjithë, e i drejtohen me lutje Atij, plot përvujtëri, duke shprehur se i dorëzohen me gëzim vullnetit të Tij.
“… që të plotësojnë numrin e caktuar e ta madhërojnë Zotin.”
Ky Bajram është caktuar pas kryerjes së detyrës së agjërimit. Prandaj, Zoti me Madhërinë e Tij, pas kryerjes së një detyre të shenjtë, sa edhe të vështirë, na caktoi që të festojmë, të falënderojmë të Madhin Zot që na dha vullnetin e fortë t’i bindemi urdhrit të Tij. Nga këtu fillojmë duke u falur e lutur që na e bëri mbarë këtë vepër, pastaj urojmë në xhami shokët me të cilët falemi dhe pasi të mbarojmë e të dalim nga xhamia, shkojmë e urojmë njëri-tjetrin nëpër shtëpi. Për më tepër, në këtë ditë nuk harrojmë dhe vëllezërit tanë të varfër, duke u dhuruar atyre Sadakatul Fitrin, i cili është i detyrueshëm të jepet nga kryefamiljari i çdo familje për të gjithë anëtarët e shtëpisë, sado të vegjël qofshin. Kështu e kalojmë këtë festë së bashku, të gjithë të gëzuar e të kënaqur.
Pra, çdo vepër e besimtarit, kur kryhet me sinqeritet e për hir të Zotit, shpërblehet.
Bajrami i Madh për muslimanët është një ditë gëzimi e falënderimi, që patëm sukses dhe kryem agjërimin e muajit të shenjtë të Ramazanit, është ditë mirënjohjeje.
Ta dini se Zoti juaj ua fali mëkatet.
Kjo është ditë shpërblimi.

Përmblodhi: Ulvi Fejzullahu
Redaktor gjuhësor: Arian Koçi
Titulli: “Panorama e Ramazanit

Përmbajtja
– Parathënie
– Ju ka ardhur Ramazani
– Agjëruesi lidh kontratën
– Agjërimi është obligim
– Falëndero Allahun e Lartësuar
– Mendo dhe falëndero
– Pastro shpirtin
– Të bëhemi muttekunë
– Pendimi dhe Ramazani
– Allahu e fal mëkatin
– Kur’ani dhe Ramazani
– Shtëpia e muslimanit në Ramazan
– Zemra agjëron
– Gjuha agjëron
– Syri dhe veshi agjërojnë
– O robërit e mi
– Besimtarë, përgjigjuni Allahut
– Shfrytëzo kohën
– Ne do t’ju sprovojmë
– Sprova sipas besimit
– Stolisja me moral
– Shëtitja ime në xhenet
– Nata e Kadrit
– Muhammedi (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të!) përshkruan xhenetin (1)
– Muhammedi (Lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të!) përshkruan xhenetin (2)
– Ëmbëlsia e imanit
– I lutem Allahut (1)
– I lutem Allahut (2)
– Sadakatul Fitri
– Lamtumirë Ramazan!
– Allahu ekber!