O Allah, kërkoj mbrojtjen Tënde nga e keqja që kam vepruar, dhe nga e keqja të cilën nuk e kam vepruar[1]
اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّ مَا عَمِلْتُ، وَمِنْ شَرِّ مَا لَمْ أَعْمَلْ
(Allahume ini eudhu bike min sherri ma amiltu ve min dherri ma lem eamel)
Komenti i lutjes
Kjo lutje e bekuar është gjithëpërfshirëse për çdo të keqe që ka vepruar njeriu, dhe ato që nuk i ka vepruar, në të kaluarën, në të tashmen apo në të ardhmen.
Fjala e tij: “O Allah, kërkoj mbrojtjen Tënde nga e keqja që kam vepruar.” Pra, nga të këqijat, apo nga e keqja që kam bërë, për të cilat mund të ketë saknsione për to në këtë botë, apo në ahiret. Ose vepra që kanë nevojë për falje, prej veprave të mira; pra, nga e keqja që kam braktisur punët e mira, kështu ky kërkim mbrojtje është gjithëpërfshirëse e të gjitha veprave të këqija, e mëkateve të kaluara.
I dërguari, paqja dhe bekimi i Allahut qoftë mbi të, kërkoi mbrojtje, duke qenë ai i mbrjtur nga mëkatet, që të jetë i përkushtuar frikës ndaj Allahut, mëdhërimin e Tij, nderimit, e ndjenjës së nevojës së pandarë për Allahun, e të e shpjegon formën e lutjes, që të tjerët ta ndjekin, sepse veprat e tij, paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të, të gjith janë hajr, të mira e nuk ka gjë të keqe në to.
Fjala e tij: “dhe nga e keqja të cilën nuk e kam vepruar.” Prej punëve të mira, pra nga e keqja e braktisjes së punëve të mira, apo ka kuptimin nga të këqijat apo mëkatet të cilat ende nuk i kam vepruar, që të më ruash në të ardhmen, e nga çdo vepër që nuk është sipas kënaqësisë Tënde, dhe ngërthen hidhërimin Tënd. E që kjo pjesë e kërkimit të mbrojtjes përfshinë çdo të keqe, e çdo mëkat të kohës së tashme apo të së ardhmes.
Njashtu kjo formë e kërkim mbrojtjes është sqarim dhe argument se çfarë e keqe që e godet njeriun është si pasojë e veprave të tija, apo si pasojë e asaj çfarë kanë punuar njerëzit, edhe nëse ai nuk është vepruesi i drejtpërdrejtë, sikur që thotë Allahu: “Çfarëdo fatkeqësie që ju godet, kjo është për shkak se e keni futuar vetë, e Ai edhe falë shumë.” Surej Shura, 30.
Dhe thotë: “Ruajuni ngatërresave, të cilat nuk i godasin vetëm ata që bëjnë keq, dhe ta dini se Perëndia dënon ashpër.” Sureja Enfal, 25.
Këto ajete flasin për imanin e dobët, për nevojën e pashmangshme për Zotin, për përmirësimin e çështjeve të tija, për t’i rregulluar, e të mbrohet nga të këqijat e vetes, nga të këqijat e veprave të tija, dhe se është i nevojshëm për Allahun në çdo lëvizje qerpiku, dhe se duhet që çdoherë të ecë në këtë mënyrë, derisa të fiton kënaqësinë e Zotit.
Kështu që është e qartë për ty, o rob i Allahut, rëndësia e kësal lutje të bukur, pasi që nëna e besimtarëve, Aisheja, Allahu qoftë i kënaqur prej saj, tregonte se kjo lutje ishte një prej lutjeve më të shpeshta me të cilat lutej i dërguari, paqja dhe bekimi i Allahut qoftë mbi të, të cilit i ishin falur mëkatet e mëhershme dhe ato të mëvonshme.
Përktheu: Shpend Zeneli
Burimi: albislam.com
[1] E shënon Muslimi me numër, 2716.