Pas një dite të gjatë dhe të rëndë nga puna, nëna ime e vendosi ushqimin para prindit tim në tavolinë, dhe pranë tij kishte bukë, mirëpo buka ishte e djegur më tepër se sa duhet!
Më kujtohet se situatën e vëzhgova gjatë, që ta shoh se prindi im, a do ta vëren bukën e djegur apo jo! S’kam fare dyshim se ai e vërejti bukën e djegur, po prapë e shtriu dorën dhe e morri një copë bukë, dhe i buzëqeshi nënës sime, dhe më pyeti se si ishte dita ime në shkollë?!
Nuk më kujtohet se si ju përgjigja, po më kujtohet mirë, se copën e bukës e lyente me gjalpë dhe marmelatë, dhe e hante krejt!
Pasi që u largova nga tavolina e bukës, atë natë, më kujtohet se e dëgjova nënën time duke iu arsyetuar prindit tim, për bukën që e kishte pas djegur, dhe asnjëherë nuk e harroj përgjigjen e prindit tim që ia dha nënës sime:
“E dashura ime! Mos e tepro me arsyetim! Ti e din se unë nganjëherë kam dëshirë që buka të jetë pak më tepër e djegur dhe me të ushqimi të bëhet më i shijshëm!”.
Atë natë, para se të shkoj të bie në gjumë, shkova ta puthi prindin tim dhe ta përshëndeti, dhe s’munda pa e pyetur se, a është e vërtetë se ai e donë që buka nganjëherë të jetë më tepër e djegur?!
Më afroi kah gjoksi i tij, dhe m’i tha disa fjalë të cilat kërkojnë meditim:
“Biri im! Nëna jote, sot kishte një punë të rëndë, dhe është ligështuar e lodhur pak si tepër. Dhe një copë bukë, e djegur pak si më tepër, nuk bën dëm asgjë”.
Jeta është e stërmbushur me gjëra të mangëta! S’ka njeri, i cili është i përsosur, pa mangësi dhe pa të meta! E jona mbetet të mësohemi se si ta pranojmë atë mangësi në gjëra, dhe si t’i pranojmë të metat e të tjerëve.
Kjo është prej gjërave më kryesore në ndërtimin e lidhjeve dhe forcimin e vazhdueshëm të tyre!
Një bukë e djegur më tepër, nuk duhet ta thyen një zemër të mirë! Le të arsyetohemi mes veti, ngase çdo njëri nga ne, nuk e di gjendjen e të tjetrit!!
Nga arabishtja: Irfan JAHIU