Njeriu, gjithsesi, nuk vlerësohet sipas prejardhjes. Pra, mund të jetë fisnik por mund edhe të mos jetë. Ajo që njeriun e bën njeri (dhe atë me vlerë). Janë pikërisht veprat dhe virtytet e tija.
Mund të ndodhë që të takohen te një person prejardhja fisnike dhe e tashmja e ndritshme. E pastër dhe e pasur me vepra të mira, virtyte dhe humanizëm. E, kjo është e mrekullueshme, ngase e kaluara dhe e tashmja takohen në vlera dhe mirësi.
Kjo për njeriun që ka ideal, jeton dhe vepron për të, është e rëndësishme, ngase pamundëson dashakëqinjtë të gjejnë vërejtje në të tashmen dhe të kaluarën e tij.
Për hir të vetevetes (të tashmes dhe të ardhmes sonë) duhet të jemi të mirë, të sjellshëm dhe të virtytshëm. Të njejtën ua kemi borxh edhe pasardhësve, të bëhemi të që të mos jetë në gjendje ndokush ti ofendojë në neve.