Kush eshte Allahu !
ALL-LLAH. Është emri më i madh i Krijuesit që dëfton për Qenien Absolute, emër me të cilin përfshihen të gjitha cilësitë dhe atributet e tjera hyjnore. Është emër i përveçëm dhe nuk është i prejardhur, do të thotë nuk rrjedh prej ndonjë fjale tjetër. Si term i tillë përdoret vetëm për të dëshmuar Ekzistencën e Domosdoshme dhe Absolute. Çdo emër tjetër i bukur i Allahut vjen si tregues për Të, kur janë së bashku. p.sh. “Huvallahu ledhi la ilahe il-la huve”- “Ai është Allahu që nuk ka zot tjetër përveç Tij…” (El-Hashr,23) ose “Allahu la ilahe il-la huve rabbul Arshil adhim”-“Allahu është një, nuk ka Zot tjetër përveç Tij, Zot i Arshit të madh”, (En-Neml, 26)etj.
Në Kur’an ky emër është përdorur 2690 herë, ndërsa nëse ia shtojmë edhe emërtimin që rrjedh po prej këtij emri “Lil-lah”, ose “ilah” ose “lehu” ose “huve”, atëherë ai del se është përmendur mbi 2700 herë.
Me këtë emër hyjnor nuk është emërtuar dhe as që mund të emërtohet dikush tjetër. Madje ky është edhe një sfidim hyjnor për mbarë njerëzimin, sepse Allahu xh.sh. thotë : “A di ti për Të (Allahun) emërtues tjetër” ?! (Merjem, 65)
Me fjalën Allah, janë hapur mbi tridhjetë e pesë ajete kuranore të shpërndamë nëpër kaptina të ndryshme të Kur’anit.
Emri Allah, do të thotë se nuk ka të adhuruar tjetër që meriton të adhurohet përveç Tij.
Pa dyshim është emri më i madh dhe më i ndritur i Krijuesit, për të cilin ka dhënë shenjë edhe Pejgamberi ynë, se, po t’i lutet dikush Zotit me emrin e Tij më të madh, njeriut ia jep atë që kërkon.
Duhet ditur se vetëm me emrin Allah plotësohet dëshmia islame e cila është “La ilahe il-la Allah, Muhammedun resulullah”.
Me këtë emër të lartë hyjnor, fillojmë çdo punë, dhe me këtë emër hapen të gjitha kaptinat e Kur’anit, do të thotë me (Bismil-lahi Rrahmani Rrahim). Besimi në All-llahun nënkupton katër gjëra: Gjëja e parë është besimi në ekzistencën e All-llahut. Sa i përket ekzistencës së All-llahut ka shumë argumente në këtë çështje, siç është: Natyra e pastër e njeriut (fitra) Kur’ani dhe Suneti Logjika Shqisat njerëzore
1.Natyra e pastër e njeriut është argument për ekzistencën e All-llahut, sepse çdo krijesë që lind është krijuar që të besoj në Krjuesin e tij pa duke mos u menduar paraprakisht apo pa mos mësuar për ekzistencën e Tij, përveç atij i cili e ka zemrën e sëmurë dhe e largon veten e tij prej njohjes së All-llahut, ashtusiç ka thënë Pejgamberi a.s: ”Ska foshnjë e cila lind përveçse në natyrë të pastër (fitra), prindërit e tij e bëjnë jehudi ose e bëjnë të krishterë ose mexhusi (zjarrputist)”. (Transmeton Buhari).
2.Kur’ani dhe Suneti poashtu janë argument i ekzistimit të All-llahut si dhe të gjitha librat qiellorë (Teurati, Zeburi, Inxhili) kanë dëshmuar për ekzistencën e Tij, gjithashtu dispozitat e drejta të cilat janë për të mirën e krijesave, dispozita të cilat i ka zbritur I Dituri dhe I Urti. Gjithashtu edhe njoftime për Universin nëpër shumë ajete dhe hadithe.
3.Logjika poashtu është argument për ekzistencën e All-llahut, sepse të gjitha krijesat në të kaluarën dhe në të tashmen, patjetër të kenë një krijues i cili i ka krijuar, s’mund të ekzistoj diçka prej asgjëje, pasiqë nuk ka mundësi që asgjëja ta krijojë veten e vet. E njëjta vlen edhe për ngjarjet dhe ndodhitë siç është thënia se krijimi i Universit është rezultat i disa ndodhive në Kosmos dhe se në këtë mënyrë kinse është krijuar Universi e më pastaj është krijuar njeriu i cili kinse ka evoluuar prej krijesave më të thjeshta duke u shndëruar në njeri, por kjo ka qenë dhe do të mbetet vetëm teori e atyre të cilët mohojnë ekzistencën e All-llahut, s’mundet që të ketë ndodhi pa mos patur dikë i cili e krijon atë ndodhi. Gjithë ky rregull i përsosur i cili dominon në Gjithësi nuk është rastësi. Pra nëse krijesat nuk janë krijuar prej vetvetiu edhe nëse nuk është krijuar Universi rastësisht, atëherë bëhet e qartë se ai i cili i ka krijuar është All-llahu Zoti i botërave. E ka përmendur All-llahu këtë argument logjik në Kur’an kur thotë: ”A mos vallë u krijuan prej kurgjëje, apo ata vetë jan krijues? ”(Tur 35), domethënë ata nuk u krijuan pa krijues e as ata nuk e krijuan veten e tyre, pra All-llahu është Ai i cili i krijoi. Kur i ka ndëgjuar Xhubejr bin Mut’im këta ajete: ”A mos vallë u krijuan prej kurgjëje, apo ata vetë janë krijues? Apo vallë ata mos i krijuan qiejt dhe tokën? Jo, por ata nuk janë të bindur. Apo mos vallë tek ata janë depot e Zotit tënd, apo ata i mbizotërojnë?” (et Tur 35-37) kur ishte mushrik (idhujtarë) tha: ”Zemra saqë nuk më fluturoi, ky ishte çasti kur besimi gjeti vend në zemrën time”.
4.Shqisat: Sa i përket shqisave të cilët dëshmojnë ekzistencën e All-llahut Fuqiplotë është fakti se ndëgjojmë dhe shohim se si All-llahu iu përgjigjet lutjeve të lutësve e që është argument i qartë i ekzistimit të All-llahut. Thotë All-llahu : ” Edhe Nuhi më parë kur e luti Zotin vet, Ne iu përgjigjëm atij”. (el Enbija 76). Edhe fjala e All-llahut Fuqiplotë : ”Kur e lutët Zotin tuaj e Ai ju përgjigj juve”. (el Enfal 9). Gjithashtu në Sahih Buhari transmetohet prej Enes bin Malik r.a i cili thotë: ”Erdhi një beduin në xhami ditën e xhuma dhe Pejgamberi ishte duke e mbajtur hutben dhe tha: ”O i Dërguari i All-llahut, na u shkatërrua pasuria edhe na u thanë të mbjellat, pra lute All-llahun për ne” edhe Pejgamberi a.s i ngriti duart dhe bëri lutje, pas disa çastesh u paraqitën në qiell re të mëdha sikurse kodrat, dhe para se të zbrit Pejgamberi prej minberit e pashë se si shiu ridhte prej mjekrës së tij. Në xhumanë tjetër u çua përsëri ai beduini i njëjtë dhe tha: ”O i dërguari i All-llahut na prishen shtëpiat dhe na fundoset pasuria, lute All-llahun për ne ” dhe i çoi Pejgamberi a.s duart e tij dhe tha: ”O All-llahu im përreth nesh dhe jo mbi ne” dhe në çdo anë që bënte me shenjë, retë largoheshin”. Pranimi i duasë edhe sot e kësaj dite është prezent tek ata të cilët janë të sinqertë me All-llahun dhe të cilët i plotësojnë kushtet që t’ju pranohet lutja. Marrur nga: “Besimi Islam” – Shejh Muhammed bin Salih El-Uthejmin