Më kujtohet një person që kishte zakon të vinte në shtëpi natën vonë,e zhvishte këmishën ,e varte në mur dhe binte në gjumë.Bashkëshortja e tij pastaj vinte,ia hapte kuletën dhe ia nxirte ca para:nje rial dhe një kartëmonedhë pesë rijalësh.Kur ai zgjohej në mëngjes,shkonte në në punë dhe dëshironte t’i paguante shitësit,ai nuk i gjente ato para.
Ai befasohej,mendonte se si kishte pas mundësi t’i shkonin paratë!Ai mendoi lidhur me atë dhe i lindi një ide se çfarë mund të kishte ndodhur.
Një dite ai u kthye në shtëpi.Ai kishte vendosur një bretkose në xhep.Ai e zhveshi këmishën si zakonisht dhe u shtri në shtrat,u bë sikur po flinte dhe filloi të gërhiste,kurse vëmendjen e kishte te këmisha.Bashkshortja e tij erdhi per të marrë atë që zakonisht e merrte.Ajo iu afrua këmishës ngadalë e futi dorën në xhep dhe e preku bretkosën.Kur bretkosa befas lëvizi,ajo bërtiti’:Ah dora ime” . Ai bërtiti: ”Ah ,xhepi im”.
Sa mirë do të ishte nëse do t’i përdornim të njejtat taktika me çdokend,duke i përfshire fëmijet dhe studentët kur gabojnë.
KËNAQU ME JETËN TËNDE
Dr.Muhamed el-Arifi