Ibn Abasi përcjell duke thënë: “Nuk njoh vepër më të afërt tek Allahu se mirësjellja ndaj prindërve.”
Ndërsa Ebu Musa Eshariu përcjell, se Ibn Omeri kishte parë një burrë nga Jemeni që bënte tavaf në Meke dhe e mbante nënën në shpinën e tij dhe thoshte: “Unë për të jam si deveja e bindur, nëse frikësohen shaluesit e devesë, ajo nuk frikësohet.
Më pas i tha: O Ibn Omer, a mendon se e kam shpërblyer për mundin e saj? Ai i tha: Kurrsesi, as dhimbjet e para të lindjes nuk i ke shlyer.”