Flladi që fryu këtë natë nëntori,
më tha të vërteta që mendja s’mi mori.
Më tregoi se në të largëtën Siri,
na ra shehid një djalë shumë i ri.
Edhe dielli kur e pa se atë e vranë,
s’donte ta besonte vëllai im musliman.
Gjaku i shehidit qiellin e pikëlloi,
e Dorën që fshihet pas Asadit edhe qielli e mallkoi…
Edhe zogjtë shehidin kur e panë,
lanë cicërimën e nisën e qanë,
se qenka më i shtrenjtë gjaku musliman.
Lotët e jetimëve në tokë kurrë s’kanë me ra,
por në zemrat e qafirave si plumba kanë me i vra.
Vëllai im shehid,
dije se ky ummet për ty do hakmerret një ditë…
Ah , Toka Siriane me dit se trupi i kujt mbi ty qëndron,
Është e atij djali që Naman emrin ja thonë.
Është e atij trimi që prej Kosove asht nisë,
me i sjellë vëllezërve muslimanë ditët e lirisë.
Se muslimanët një trup janë,
kur dhemb një gjymtyrë i gjithë trupi qan.
Fati i muslimanëve zemrat na bashkon,
qëndrimi me to ,ilaçi që shëron.
O Feja e të Madhit Zot,
dije se një ditë,do të triumfosh edhe më shumë se sot.
Merita Sina
