Kur është jetëgjatësia e mirë dhe e dobishme?
Ibn Kajim ka thene:
“Jetëgjatësia është e mirë dhe e dobishme kur robi gjatë saj përkujtohet, korigjon mangësitë, përmirësohet, arrin synimet dhe pendohet sinqerisht,
siç thotë Allahu i Lartësuar: “Vallë a nuk ua zgjatëm jetën, aq sa të mund të mendohej ai që donte të kujtonte (Allahun)?!”
(Fatir, 37)
Pra, në qoftë se jetëgjatësia dhe qëndrimi i gjatë nuk ndikojnë që njeriu t’i përmirësojë të metat, t’i korigjojë mangësitë dhe t’i shfrytëzojë frymëmarrjet e mbetura, atëherë le të punojë për të ringjallur zemrën e tij dhe për të arritur kënaqësinë e përhershme, në të kundërt për të nuk ka mirësi në jetën e tij.