“Njeriu flet ndonjë fjalë me të cilën e kënaqë All-llahun dhe me të nuk mendon të fitoj aq shpërblim sa fiton, e për hir të asaj fjale All-llahu kënaqet me atë person deri atë ditë kur ta takon.
Po ashtu ai mund të fletë fjalë e cila e hidhëron All-llahun e cila nuk mendon se është aq e rrezikshme, mirëpo ajo fjalë bëhet shkak që All-llahu ta urrejë atë person deri në ditën kur do ta takojë (ditën e gjykimit).”
[Trasmeton Tirmidhiu nr. 2319 dhe Ibën Maxhe nr. 3969, senedin e të cilit e konsideron Albani –sahih- të vërtetë]
Ndërsa Muadhi e pyeti Profetin: “O i Dërguari i Zotit a do të merremi në llogari për ato që flasimI Dërguari i All-llahut, sal-lAll-llahu alejhi ve selem, atëherë i tha:“Të pastë nëna o Muadh, a thua njerëzit hidhen në zjarr me fytyra të tyre për diç tjetër pos për shkak të gjuhëve të tyre?”.
Ibn Haxheri ka thënë: “ Gjuha jote është si luani nëse e lë të lirë të ha, dhe nëse e lidh të ruan.”